Er bestaan plekken op aarde waar de tijd even stil lijkt te staan. Waar je adem dieper wordt zonder dat je daar moeite voor hoeft te doen. Waar de wind iets lijkt te fluisteren wat je met je hoofd niet begrijpt, maar je hart wel.

Ik stond ooit op zo’n plek – en zelfs meerdere plekken. Bijvoorbeeld in de kathedraal van Chartres. Daar in ligt een prachtig labyrint, met in het midden een open plek. Er was niets bijzonders aan te zien. En toch voelde het alsof ik op heilige grond stond. Alsof de aarde daar onder mijn voeten iets terugzei.

Symbolische bedevaart

In de middeleeuwen liepen pelgrims het labyrint als een symbolische bedevaart. Niet iedereen kon de lange, zware reis naar Santiago de Compostella of Jeruzalem maken. Door dit labyrint te bewandelen, maakten mensen als het ware een innerlijke pelgrimstocht.

Het lopen van het labyrint werkt kalmerend en brengt je bij je innerlijke zelf. Iedere bocht staat symbool voor een levensles of een fase van transformatie. Het is geen doolhof waarin je verdwaalt, maar een enkel pad dat je stap voor stap naar binnen leidt, en uiteindelijk ook weer naar buiten.

Ontmoeting met je Ziel

Het centrum van het labyrint wordt vaak gezien als een plek van ‘ontmoeting met je Ziel of met God’. Wie daar aankomt, ervaart stilte, innerlijke rust en diepe inzichten. Daarna loop je dezelfde weg weer terug, dat symbool staat voor het meenemen van je inzichten in het dagelijks leven.

Veel mensen ervaren het labyrint van Chartres nog steeds als een levend spiritueel instrument dat je helpt om dichter bij jezelf en het hogere te komen. Ik heb het labyrint zelfs meerdere keren gelopen. Zodra ik in de buurt was, ook al was het niet helemaal in de buurt, bezocht ik de kathedraal voor het labyrint.

Een ongelooflijke ervaring!

Een keer maakte ik het volgende mee. Het was vrijdag en ik wist dat het labyrint dan beschikbaar was om te lopen. Na even rustig in de kerk te hebben gezeten, begon ik te lopen. Er waren een aantal mensen die om het labyrint heen stonden om te kijken wat ik aan het doen was.

Heel rustig, heel bewust stapte ik op elke tegel. Ik was zo gefocust op wat er innerlijk met me gebeurde dat ik niet in de gaten had dat een groep mensen achter me aanliep. Zelfs kinderen liepen mee. Pas toen ik in het midden was, op de krachtplek, zag ik dat. De mensen gingen bij me staan, ook de kinderen, in de leeftijd van vier tot zestien jaar, stonden daar heel stil. Heel bijzonder!

Een oude man stond naast me, hij zag dat ik op sokken liep en deed zijn schoenen uit. Ook de volwassenen en kinderen deden hun schoenen uit. Alhoewel een paar al de schoenen eerder hadden uitgedaan. Ik nam de hand van de oude man, de andere mensen sloten zich bij ons aan.

Zo stonden we daar allemaal, zo’n 20 mensen, hand in hand, met de ogen dicht. Wat een intense en bijzondere beleving. Iedereen voelde: we waren met z’n allen één!

Heilige plekken

Over de hele wereld bestaan krachtplaatsen. Plekken waar de energielijnen van de aarde elkaar kruisen. Ze vormen een soort Leylijn-netwerk, vergelijkbaar met de meridianen in ons lichaam, dat levensenergie door de planeet laat stromen. Op de knooppunten ontstaat een krachtig, versterkt energieveld. Deze plekken voelen aan als accu’s van de aarde.

Net zoals mens en dier heeft de aarde meridianen. Energiebanen, die de energie over de aarde verspreiden, deze worden Leylijnen genoemd. Wanneer Leylijnen elkaar kruisen dan worden die plekken Leycentra of Krachtplaatsen genoemd.

Eeuwenlang wist men waar deze krachtplaatsen waren. Op zo’n plek werd dan een kerk, tempel of een heilige plek gecreëerd. Denk aan beroemde kathedralen, zoals de Sint Jan in Den Bosch, de kathedraal van Chartres, piramides, hunebedden, sommige bomen die er groeien zijn honderden jaren oud, etc.

De aarde als levend wezen

Vele oude culturen wisten dit. Voor hen is de Aarde geen ding, maar een levend wezen met bewustzijn. En net als wij heeft zij energiepunten: een basischakra, een hart, een keel, een kruin, etc.

Heilige plekken zoals Mount Shasta, Uluru, Glastonbury of de tempels van Egypte zijn niet zomaar gekozen. Ze resoneren met een bepaalde energie. Als je je op zo’n plek openstelt, gebeurt er iets. De plek spreekt. Niet met woorden, maar via trilling, gevoel, intuïtie. Het is alsof je op een acupunctuurpunt van de planeet staat en helpt energie vrij te maken — voor jezelf én voor het grotere geheel.

Verbinden vanuit intentie

Je hoeft er niet voor te reizen. De Aarde kent geen grenzen zoals wij die maken. Wat telt, is jouw aanwezigheid. Jouw intentie. Als je in stilte afstemt op een plek die je roept. Of dat nu een bos is bij jou in de buurt, een plek waar je altijd naartoe wordt getrokken, of een plek die je in je dromen bezoekt, dan kan die verbinding ontstaan.

Je kunt:

• mediteren op een krachtplek, of je innerlijk daarheen verplaatsen
• werken met rituelen, kristallen of elementen
• een bewuste wandeling maken en de plek vragen wat ze je wil tonen
• in jezelf een ankerpunt worden: een krachtplaats op twee benen.

Jij als Krachtcentrum

We leven in een tijd waarin de aarde om bewuste verbinding vraagt. Eenzelfde ervaring had ik in Glastonbury. Maar ook in Montserrat, Lourdes, in een tempel in Thailand, en diverse andere plaatsen.

Zelfs hier waar ik woon – de Wellenberg – zijn er een paar bijzonder krachtige plekken. Men heeft hier vroegen flessen water verkocht, omdat er – zoals men van oudsher doorgaf – genezend water uit een bron kwam. Helaas hebben we nooit de plek kunnen vinden waar de oorspronkelijke bron was. Toch zijn er nog steeds bijzondere plekken voelbaar!

De Aarde hoort je, en als jij luistert zal je merken dat ook jij wordt gehoord.

Glastonbury: het Hartchakra van de Aarde

Er zijn plekken op aarde die voelen alsof je thuiskomt, zonder dat je er ooit eerder bent geweest. Voor mij was Glastonbury zo’n plek. Een oude stad in het Engelse graafschap Somerset, omringd door nevels, legendes en een zachte maar doordringende energie.

Je voelt het al voordat je aankomt. De lucht lijkt er anders, het landschap ademt vanuit een eeuwenoud weten. En dan doemt de iconische Glastonbury Tor op… De heuvel met de ruïne van een oude toren, die oprijst als een wachter tussen hemel en aarde. Hier, zeggen velen, klopt het hart van de wereld.

Volgens oude tradities is Glastonbury verbonden met het hartchakra van de aarde. Net als wij heeft de Aarde zeven hoofd energiecentra. Het hartcentrum, de plek van liefde, compassie en verbinding, bevindt zich hier, waar ook de heilige bronnen van Chalice Well en White Spring stromen.

Als je op het gras zit bij de bron, of bovenop de Tor staat en uitkijkt over het land, kan er zomaar een traan komen. Niet van verdriet, maar van iets ouds dat zachtjes loskomt. Liefde die zich herinnert.

Bewust aanwezig zijn

Toen ik daar zat, in stilte, voelde het alsof mijn eigen hart werd afgestemd op iets groters. Alsof er een oud ritme hoorbaar werd, niet met mijn oren, maar in mijn hart. Het enige wat werd gevraagd, was totaal aanwezig zijn. Niet zoeken. Niet verklaren. Alleen maar Zijn!

Op zulke plekken activeer je iets in jezelf, en tegelijk geef je iets terug. Jouw open hart werkt als een kanaal waardoor liefde kan stromen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor het collectieve veld van mens en aarde. Glastonbury vraagt om je te herinneren dat jij ook een krachtcentrum bent, een hart dat kan openen, verbinden, helen. En als je je daarmee verbindt, breng je het hart van de Aarde een stukje dichter bij het hart van de mensheid.

Een uitnodiging

Het labyrint in de kathedraal van Chartres kun je alleen op vrijdagmiddag lopen. Op de andere dagen staan er stoelen voor de kerkgangers. Elke vrijdag van 10:30 tot 16:45 is het labyrint geopend voor het pelgrimspad (le parcours méditatif), vanaf de Vastentijd (Carême) tot Allerheiligen (1 november). Dat betekent voor 2025 is het van vrijdag 7 maart tot en met vrijdag 31 oktober.

Het labyrint ligt in de vloer van het middenschip en heeft een diameter van bijna 13 meter. Het is opgebouwd uit 11 cirkelvormige gangen die samen een ingewikkeld pad vormen naar het middelpunt. Dit patroon wordt vaak gezien als het ‘symbool van onze levensreis’. Vol kronkels en wendingen, maar uiteindelijk leidend naar de kern – je Ziel of het Goddelijke.

Een innerlijke pelgrimstocht

Het lopen van het labyrint in Chartres is als een innerlijke pelgrimstocht. Hier zijn wat tips om het bewust en meditatief te doen:

• Neem de tijd: reken minstens 30–45 minuten om het labyrint rustig te lopen.
• Zet een intentie: voordat je begint, sta even stil en formuleer wat je meeneemt (een vraag, dankbaarheid, een verlangen, iets dat je wilt loslaten).
• Adem bewust: laat je ademhaling je tempo bepalen.

Tijdens het lopen: volg het pad volledig. Hoe kort de afstand soms lijkt, blijf het pad trouw. Dat symboliseert vertrouwen in je levensweg. Laat je gedachten komen en gaan: zie ze als wolken, laat ze voorbijdrijven. Laat alles wat je bezighoudt, stap voor stap achter je. In het midden pauzeer je, open je hart, ontvang stilte of inzichten.

Wie met liefde luistert, hoort de aarde fluisteren.

Soms zijn er veel bezoekers; accepteer dat ook anderen hun weg lopen. Je kunt langzaam lopen, even stilstaan of iemand voorlaten. Je mag je schoenen aanhouden, maar ik koos er voor om blootsvoets (sokken) te lopen voor meer verbondenheid. Schrijf eventueel na afloop kort je ervaring of gevoel op, zodat het beklijft.

Jij als lichtpunt

We leven in een tijd waarin de aarde om bewuste verbinding vraagt. Wie luistert, voelt het. Als jij je bewust afstemt op de plek, dan wordt jouw aanwezigheid een kracht. Jij wordt dan een schakel in het aardse energienetwerk. En misschien is dat wel precies wat de wereld nu nodig heeft.

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!