Ik ben geboren op 28 juni 1947, in een ondernemersgezin. Mijn ouders hadden in mijn vroege jeugd een groentezaak. Later groeide deze winkel uit tot een supermarkt, waarna nog een tweede supermarkt werd opgestart. Ik kreeg hierdoor al heel jong te maken met allerlei zakelijke consequenties van bedrijfsvoering en personeel. Eén ding wist ik als kind zeker: Nóóit in de winkel. Maar al gauw bleek dat die stellige overtuiging achterhaald zou worden door de realiteit. Als 19-jarige had ik de leiding over de twee supermarkten van mijn ouders.

Op jonge leeftijd had ik al helderziende ervaringen. In mijn omgeving kon men er echter niet mee omgaan. Ik vertelde – zoals een kind eigen is – alles wat ik zag. Vreemde, confronterende dingen die ik zelf amper begreep. Bijvoorbeeld: ‘Mama, waarom gaat H. met die andere mevrouw naar bed, terwijl hij met D. getrouwd is?’ Maar ook nog ingrijpender zaken: ‘Opa gaat gauw dood’. Terwijl hij nog kerngezond was. Drie maanden later stierf mijn opa aan een hartstilstand. Uiteraard zat mijn moeder niet op dit soort uitspraken te wachten. Niet in het minst, omdat ze vrijwel altijd uitkwamen en op waarheid berustten. Maar ook omdat ik ze soms deed waar iedereen bij was.
In ieder geval tot mijn zesde of zevende; daarna had ik door dat ik beter iets dergelijks kon zeggen als ik met haar alleen was. Ook over mensen die bij ons in de zaak kwamen wist ik privé-dingen te vertellen. Ik vertelde ze, omdat ik er zelf geen raad mee wist. Op een gegeven moment zei mijn moeder: ‘Ik wil niet meer dat je dat soort dingen zegt. Want als jij iets zegt, komt het nog uit ook!’ Ze draaide het effect van mijn gave dus in wezen om. Voor mij was dit het sein om alles wat ik zag voor mezelf te houden.

Moederschap

Alles veranderde drastisch toen ik als 21-jarige, drie maanden voor de geboorte van mijn eerste zoon, in het ziekenhuis belandde met zwangerschapsvergiftiging. Na de bevalling, die zeer moeizaam verliep, moest ik geruime tijd strikte bedrust houden. Tijdens mijn tweede zwangerschap, op 22-jarige leeftijd, kreeg ik opnieuw last van dezelfde aandoening. En weer volgde een langdurige opname, gevolgd door een zware en gecompliceerde bevalling.

Er lag geen onbezorgd moederschap voor mij in het verschiet. Door de ernstige zwangerschapvergiftiging en de daaraan gekoppelde slecht verlopen bevallingen bleken beide kinderen een hersenbeschadiging te hebben opgelopen. Mijn zoon was autistisch en mijn dochter vertoonde, naarmate zij ouder werd, een steeds grotere achterstand in haar ontwikkeling. De zorg over hen wilde ik per se zelf op me nemen. Ik vond het, en vind dat nog steeds, erg belangrijk dat een moeder gedurende hun eerste levensjaren haar kinderen zelf verzorgt. Uiteindelijk is in mijn ogen niets belangrijker dan de band tussen moeder en kind.
Logischerwijs vroegen de kinderen veel aandacht. Te veel, weet ik nu, voor een moeder die amper 23 jaar oud is. Hun handicaps grepen diep in het leven van mij en mijn man in. Over mijn ervaringen met onze oudste kinderen kan ik een boek vol schrijven. Het was een moeilijk, maar zoals ik mij achteraf realiseer, niettemin zeer leerzaam proces.

Begin 1972, 24 jaar oud, ging ik scheiden en stond er alleen voor. Zonder alimentatie voor mij, noch voor de kinderen. Ik nam de volledige zorg voor de kinderen op me, ook financieel. Ik wilde zelf voor hen kunnen zorgen, zonder van iemand afhankelijk te zijn. Ook niet van hun vader. Gelukkig vond ik een goede baan als assistent van een belastingconsulent. Al spoedig leerde ik een officier van de Luchtmacht kennen. Het klikte meteen en binnen drie maanden was ik met hem gehuwd. Een paar jaar later kondigde mijn derde kind, een zoon, zich aan.

Carrière

Na een korte carrière op de octrooiafdeling van de toenmalige AKU (thans AKZO) keerde ik, noodgedwongen, terug naar het zakenleven. Mijn ouders werden allebei ziek en als 19-jarige kreeg ik van het ene op het andere moment de leiding over twee supermarkten. Ondanks – of misschien ook wel enigszins dankzij – mijn jeugdige leeftijd groeide ik snel in de nieuwe rol. Ik stond open voor mijn intuïtie op zakelijk gebied en was niet bang buiten gebaande paden te treden.
Door een voor die tijd onconventionele aanpak, onder meer door klanten veel individuele aandacht te geven en tal van personele zaken blijkbaar goed aan te voelen, draaiden de supermarkten uitstekend. Met het logische gevolg dat mijn ouders mij vroegen de leiding over één van de beide winkels te houden, nadat zij hersteld waren.

Op mijn 24ste werd ik assistent van een belastingconsulent. Een al van jongs af aan overvloedig aanwezige aanleg voor wiskunde en exacte vakken, plus een sterke motivatie, zorgden ervoor dat ik de opleiding tot belastingadviseur heel snel oppakte. De hang naar zelfstandigheid en de aankondiging van mijn derde kind deed mij besluiten voor mij zelf te beginnen.

Op 27-jarige leeftijd startte ik mijn eigen fiscaal- en financieel adviesbureau. Twee jaar later begon ik daarnaast een financierings- en assurantiekantoor. Vervolgens ontwikkelde ik in de jaren tachtig een begeleidingsmethode waardoor – zo bleek in de praktijk – veel bedrijven van een dreigend faillissement gered konden worden. Met name banken hebben in die tijd van mijn diensten gebruik gemaakt.
Mijn loopbaan zette zich voort, op tal van vlakken. Bijna vijftien jaar lang heb ik bij diverse beroepsverenigingen bestuurlijke functies bekleed en was ik lid van tal van commissies. Op 37-jarige leeftijd werd ik gekozen om mee te helpen het Assurantie Data Netwerk (ADN) op te zetten. Een netwerk dat nog steeds – succesvol – functioneert in de verzekeringsbranche. Mijn carrière verliep zoals eenieder het zich zou wensen. Door mijn werk had ik veel te maken met directies en Raden van Bestuur van grote ondernemingen. Via mijn echtgenoot verkeerde ik in de hoogste kringen van de krijgsmacht. Naast het verzorgen van mijn gezin en de leiding over drie bedrijven organiseerde ik diverse activiteiten voor officiersvrouwen.

Werk als hobby

Hoe druk ik ook was, alles dat ik deed was mijn ‘hobby’. En was het dat niet, dan veranderde ik het werk en/of de situatie. Dat was toen zo en dat is het nog steeds.
Ik bracht al jong in de praktijk dat spiritualiteit en zakendoen heel goed samen kunnen gaan. Een combinatie van mijn gave en kwaliteiten bleek zeer effectief – op tal van manieren.
Concreet: bijvoorbeeld door een stuk grond te kopen voor 20.000 euro en twee weken later weer te verkopen voor 40.000 euro – terwijl iedereen dacht dat de grond niets waard was. Of door een verkoopprijs te adviseren voor een huis, die dan daadwerkelijk uitstekend haalbaar bleek, in tegenstelling tot een lagere taxatie van de makelaar. En zo meer; voorbeelden te over. Een heel breed scala aan bedrijven en personen heb ik mogen en kunnen gidsen en begeleiden. Veelal naar een beter functioneren en groei, zowel op persoonlijk als zakelijk gebied.
Van marktkoopman tot grote vleeswarenfabriek, freelance journalist tot groot zakenman, noodlijdende woninginrichtingzaak tot rijke rentenier en software programmeur tot een IT-bedrijf met meer dan dertig werknemers.

Vanaf 1984 gaf ik privé-sessies als paranormaal genezer in de avonduren. De beroepsorganisatie voor paranormale therapeuten, de NFPN, had mij onderzocht en als ‘zeer begaafd’ gekwalificeerd. Maar ik werd geen lid van de vereniging omdat ik niets in de openbaarheid wilde brengen – een groter verschil tussen de wereld van de financiële dienstverlening en het paranormale is nauwelijks denkbaar. Zeker in de ogen van de gemiddelde mens; ik zou toentertijd voor mijn fiscale en financiële cliënten natuurlijk volkomen ongeloofwaardig worden als ik openheid van zaken had gegeven. Naar de combinatie van overdag belangrijke besprekingen en ’s avonds het matras op tafel en magnetiseren c.q. paranormaal genezen werd, mild uitgedrukt, enigszins fronsend gekeken. Helemaal als het paranormaal genezen plaats vond tussen de fiscale literatuur…

In 1987 startte ik diverse opleidingen ter ontwikkeling van de bewustwording van de mens. De belangstelling was zo groot dat ik in 1989 mijn assurantiekantoor verkocht, korte tijd later gevolgd door het financieringskantoor. Het fiscaal adviesbureau is in 2002 overgedragen.
Consulting, persoonlijke begeleiding en training was waar mijn hart – en wellicht roeping – lag.

de Ommekeer

De ontmoeting in 1986 met de man die ik beschouw als mijn grote leermeester, Michael Barnett, bracht een grote ommekeer in mijn leven en werkzaamheden teweeg. Niet in het minst, omdat ik zowel op persoonlijk als zakelijk gebied een aantal grote tegenslagen te verwerken kreeg.
Mijn zestienjarige dochter, die als schizofreen was gediagnosticeerd, liep weg en werd opgenomen in een sekte om nooit meer terug te keren.
Na valse beschuldigingen – duidelijk weerlegbaar, bleek achteraf tijdens een ellenlange procesgang – kreeg ik problemen met justitie en FIOD. Goede relaties lieten mij vervolgens in de steek, een gang van zaken die zoals ik mij later realiseerde helaas min of meer gebruikelijk is in de zakenwereld. Maar die mij destijds heel erg raakte.

Deze ervaringen deden mij naar een dieptepunt gaan, zo diep als mijn hoogtepunten hoog waren geweest. Mijn leven móest veranderen, voelde ik tot in het diepst van mijn wezen – en ik ging daadwerkelijk voort op een ander Pad.
Michael Barnett inspireerde mij; ik startte met opleidingen, workshops en allerlei activiteiten op spiritueel gebied.
Mijn gaven wilde ik openlijk gaan gebruiken, in plaats van versluierd en uit het zicht gehouden.

Ervaringsdeskundige

Door mijn zucht naar kennis heb ik door de jaren heen een groot aantal opleidingen gevolgd, ook bij een andere grote spirituele leermeester, Bert Hellinger. Eigenlijk met een opmerkelijk resultaat: gaandeweg ontdekte ik dat kennis niet op kan tegen levenservaring. Ik ben dan ook eerder deskundig op diverse gebieden door de vele ervaringen dan door de eigen gemaakte theoretische kennis.

Mijn praktische deskundigheid is vaak een combinatie van die twee; de beide schijnbare tegenstrijdigheden kunnen elkaar erg versterken. Het resultaat van dit alles is, dat ik een zeer veelzijdige ontwikkeling heb doorgemaakt. Zowel op sociaal, therapeutisch en psychologisch gebied, alsmede financieel.
Deskundig geworden in het op die gebieden oplossen van persoonlijke en/of zakelijke problemen. Maar ook in het op gang brengen van onderlinge communicatie, in bemiddeling bij conflicten en tal van andere aspecten van intermenselijke, zakelijke en innerlijke processen.

Door zelf ontwikkelde methoden kan ik op eenvoudige en snelle wijze probleemsituaties analyseren, doorgronden en oplossen. Als ervaringsdeskundige heb ik reeds – en nog steeds – duizenden mensen begeleid, zowel op persoonlijk als zakelijk vlak. Mijn levensverhaal zou verschillende boeken kunnen vullen; zoals het levensverhaal van menigeen natuurlijk. Maar sommige gebeurtenissen en ervaringen zijn niet belangrijk of relevant.