Hoe kunnen we achter de kennis komen die we als Kinderziel hadden? Je wordt als kind opgevoed met de ideeën en ervaringen van je ouders. Kinderen zijn in hun eerste jaren dan ook een spiegelbeeld van beide ouders. Maar wat was daarvoor? Wat waren jouw ideeën? Als heel jong kind heb je een direct contact met je Ziel. Door de ontwikkeling die je als kind maakt in je eerste levensjaren vervaagt dit contact meestal.

Je Ziel weet wat je levenstaak is

Kun jij je nog herinneren hoe dat contact was? Hoe kun je daar achter komen, hoe kun je je huidige ervaringen toetsen op juistheid? Kijken of ze eventueel herzien moeten worden. Voelen ze goed voor je? Is het iets dat écht bij je past?
Je Ziel weet wat je levenstaak is en via je gevoel zal het ook signalen afgeven als je dingen doet of volgt die niet bij je passen. Deze signalen kunnen zich ook uiten in lichamelijke kwalen en klachten. Of dat je voelt dat er iets niet klopt. Daarom is het belangrijk dat je regelmatig stilstaat bij hoe het op je afkomt. Wat je lichaam ervan zegt. Je lichaam is niet alleen je ‘jas’, het is ook een communicatiemiddel. Je Ziel communiceert meestal via je lichaam!

Je ontwikkeling begint al in de buik van je moeder. Steeds meer wordt bekend dat een foetus alles meekrijgt van wat de moeder meemaakt. Een moeder die tijdens de zwangerschap in diverse emotionele, zelf traumatische situaties terecht komt, zal minder contact maken met de baby in haar buik dan wanneer de zwangerschap probleemloos verloopt. Wat natuurlijk logisch is, wanneer je als moeder veel te stellen hebt met jezelf overeind te houden in de moeilijke situaties. Helaas heeft het wel een terugslag op het kindje en het kan zelfs dat je als volwassene nog steeds de gevolgen ervaart.

Een traumatische zwangerschap

Een voorbeeld, dit is waar gebeurd. Een moeder is zwanger van haar vijfde kindje. De zwangerschap was niet gepland en komt in de huidige situatie ook heel ongelukkig qua timing. Het is een nakomertje terwijl de moeder dacht nooit meer zwanger te worden. Ze is samen met haar man een tweede grote zaak aan het opbouwen, wat veel aandacht vraagt.
Meteen aan het begin van de zwangerschap krijgen ze te kampen met tegenslagen. Het pand dat nieuw is gebouwd moet helemaal ingericht worden tot supermarkt. Een grote investering, niet alleen door de producten die nodig zijn, maar vooral de dure machines, koeling, diepvries, etc. Op een morgen als ze bij de zaak aankomen om weer verder te gaan met inrichten blijkt ’s nachts de hele zaak te zijn leeggehaald. De grote financiële investering, die ze met moeite bij elkaar hebben gekregen, is weg, alles gestolen.

Je begrijpt de vertwijfeling van hoe nu verder. Met heel veel moeite vinden ze na weken iemand die hen financieel wil helpen. Een lening bij de bank kunnen ze niet meer krijgen. Dit waren de eerste twee maanden van de zwangerschap.
In het begin van de vierde maand van de zwangerschap overlijdt de vader van de zwangere vrouw. Plotseling, door een hartstilstand, op 64 jarige leeftijd. Het verdriet is ondraaglijk en de zorgen die daarna komen voor de moeder van de vrouw zijn haar vaak teveel. Haar hele leven was haar vader haar grootste vriend, haar steun en toeverlaat, en die is er nu niet meer.
In de maanden daarna wordt ook nog de bedrijfswagen gestolen, is er wateroverlast in de nieuwe zaak. Het gaat maar door met tegenslagen. Alle negen maanden van de zwangerschap. Doordat ze na al die tegenslagen aan het eind van haar kunnen is, is de bevalling zwaar. Hoeveel kan een mens dragen!

Ze voelt zich haar hele leven niet gewenst

De moeder kan de eerste paar weken, doordat ze op krachten moet komen, het kindje niet zelf verzorgen. Deze wordt dag en nacht door de hulp in de huishouding verzorgd.
Het gevolg, ik zal daarover kort zijn. Dit kindje heeft haar hele leven zich nergens welkom gevoeld, zeker niet als volwassene. Ze heeft heel wat therapieën, workshops, etc. gevolgd om daar overheen te komen, maar niets kan haar het gevoel geven dat ze gewenst is. Zelfs niet nu ze midden vijftig is.

Gelukkig heeft ze een zus die ze min of meer als haar moeder beschouwd. Maar deze zus is dan ook de enige waarbij ze zich thuis voelt. Nu de zus op leeftijd komt en het laatste jaar nogal kampt met haar gezondheid, krijgt ze weer dat verlaten gevoel. Vreselijk bang dat haar laatste reddingsboei ten onder gaat.

Ieder kind, ieder mens heeft een eigen groeitempo

Tijdens je eerste levensjaren maak je als kind een enorme ontwikkeling door. Niet alleen lichamelijk, ook de zintuigen ontwikkelen zich sterk verder. Als kind leer je steeds meer te begrijpen (je verstandelijke ontwikkeling). Je gaat je hechten aan de mensen rondom je, tenminste dat is de bedoeling. Heel belangrijk, in de eerste twee jaar leer je als kind je te binden aan iemand. Dat hoeft niet per se je vader of moeder te zijn. Belangrijker is dat er één vast persoon is die je koestert, beschermd en veiligheid biedt.

Hoe hechter de band hoe makkelijker je als volwassene contact legt met anderen. Liefde, geborgenheid, veiligheid en aandacht zijn sowieso in je jeugd belangrijk, ook als je puber bent.
Na de verstandelijke ontwikkeling ontwikkel je geleidelijk je eigen persoonlijkheid, je sociale ontwikkeling. Je leert te kruipen, lopen, rennen, de grove motoriek. Vervolgens ontwikkel je je fijne motoriek door te leren grijpen, bijvoorbeeld door zelf te eten. Verder ontwikkel je je fijne motoriek door te tekenen, een bal vangen en weggooien, te schrijven.

Elk kind heeft een eigen ritme. Het is belangrijk om dit ritme als ouder te respecteren en rekening te houden met de eigenheid van het kind. Sommige kinderen lopen bijvoorbeeld al met tien maanden, anderen pas met twintig maanden. Dat betekent niet dat je als kind afwijkt van ‘het normale groeiproces’. Het zogenaamde normale groeiproces wordt door volwassenen bepaald. Helaas wordt daarbij geen rekening gehouden met dat ieder kind, ieder mens, een eigen groeitempo heeft.

Wat deed jij als kind?

Ik heb gezien dat vlugge kinderen ineens een stilstand in de ontwikkeling kregen. Dat langzame kinderen ineens in een paar maanden alles inhaalden. Je kunt er niets van zeggen.
Het zegt wel iets over wat voor jou belangrijk is. Wat je Ziel belangrijk vindt. Misschien kun je nog achterhalen hoe jouw ontwikkeling was als kind zijnde, of misschien weet je het zelf nog.

Liep je vroeg? Dan wil je het liefste alles zelf doen, geen bemoeienis van anderen wanneer je het even moeilijk hebt. Ofwel als volwassene wil je ‘op eigen benen staan’.
Bleef je lang kruipen? Dan hoeft het voor jou allemaal niet zo vlug te gaan. En wil je als volwassene een rustig tempo aanhouden.
Tekende je graag als kind zijnde? Probeer dan te achterhalen wat je het liefste tekende. Het vertelt je dat je de wereld, je omgeving, creëerde waar jij je het prettigst bij voelt.

Was je al vroeg aan het schrijven, en vond je dat helemaal geweldig? Je karakter vertelt dat je graag informatie overdraagt. Het beroep van adviseur, leraar, journalist of iets dergelijks is dan voor je weggelegd als volwassene.
Speelde je het liefst met auto’s, of met dingen uit de natuur, of iets dergelijks? Dan ben je meer een praktijkmens dan een boekenwurm. Heel belangrijk om dit te weten voor de latere schoolkeuze.

Deed je praktische dingen en betrok je daar poppetjes bij? Dan ben je een doe-mens met grote sociale bewogenheid. Een beroep in de praktische Zorg, horeca, hotelwezen of anderszins zou dan goed bij je passen.

Speelde je het liefst met poppen, ook als je een jongen bent? Je sociale bewogenheid is groot en het kan niet anders dan dat je later je prettig voelt met het beroep van adviseur, coach, begeleider, etc.
Hielp je graag in de huishouding? Dan is een beroep waarbij teamwork komt kijken helemaal voor je weggelegd.

Welk beroep past bij jou?

De puurheid van het kind laat de richting zien hoe deze als volwassene het meest gelukkig is. Het laat zien met welke missie je hier op aarde bent gekomen.
Het is erg belangrijk om te weten welk spel je als kind het meeste boeide. Immers als kind heb je nog een sterk contact met je Ziel. Wellicht ben je je niet meer bewust waarvoor je hier op aarde kwam. Maar wanneer je kijkt naar waar jouw belangstelling naar uitging als jong kind zijnde, kun je herleiden waar jij je als volwassene het gelukkigst bij voelt.

Ik vroeg tijdens een Satsang aan de deelnemers: Wat kun jij je nog herinneren van jezelf als kind zijnde? Ik kreeg verschillende antwoorden, onder andere:

‘Als ik er voor ga zitten en me probeer te verbinden met hoe mijn contact was in mijn jongste jaren met mijn Ziel dan voelt het vooral liefdevol en verder komt er alleen maar naar boven wat ik heb gehoord over die periode van mijn moeder.’

‘Wat ik heb gehoord is dat ik heel close was met dieren. Dieren waren bij mij en ik was bij dieren. Ik heb het gevoel dat dit vanuit een contact met de Ziel is. Ik voel contact met dieren nu ook vaak als een bepaald diep contact. Ik maakte heel graag contact met mensen.’

‘Mijn moeder vertelde dat ze zich bij mijn geboorte realiseerde dat ze gewoon liefdevol met me wilde omgaan en niet zo rigide de regels wilde volgen die vanuit het consultatiebureau etc. waren opgelegd. Zou dat iets te maken hebben gehad met mijn Zielenuitstraling? Bij mijn zus had ze het namelijk heel anders gedaan, wel rigide volgens de regels die er toentertijd gesteld waren.’

Vorige levens

Dit antwoord kreeg ik op dezelfde vraag:
‘Ik was een jong kind van twee jaar oud, ik lag onder een soort struik en zag een oorlog voorbij komen, ik zat midden in de gevechtslinie. Ik zag vliegtuigen bommen gooien, mensen die aan het vechten waren. En veel mensen die dood op de grond lagen, het was één grote vuurzee. Daisha ik weet niet of dit contact is met je kinderziel, ik weet wel dat dit beeld mijn hele leven al mee loopt met mij, ik zie het nog steeds zo voor mij, als toen ik twee jaar oud was.’

Als kind heb je niet alleen kennis welk beroep later als volwassene bij je past, je weet ook nog veel over je vorige leven(s). De Kinder Ziel spreekt nog heel duidelijk. We kunnen deze kennis weer terugkrijgen. Namelijk door het contact met onze Ziel te herstellen. Wanneer we het contact met onze Ziel kwijt zijn, kunnen we ons onzeker voelen. Onze intuïtie lijkt niet meer te functioneren. Blinde vlekken die niet te traceren zijn, angsten die zomaar omhoog komen. Daarom en om jezelf echt te kennen is het belangrijk om het contact weer te herstellen.

Hoe kun je het contact met je Ziel herstellen? Dat vertel ik volgende week…

Lieve groet,
Daisha

Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

P.s.: Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.
Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!