Eigen schuld, dikke bult?

Deepak Chopra beschrijft in zijn boek ‘Quantum Genezing’ dat onze geest bepaalt wat er in het lichaam gebeurt. Gedachten en gevoelens worden volgens hem via een onzichtbare ‘quantum sprong’ overgedragen naar het lichaam. Dethlefsen en Dahlke stellen dat er een wisselwerking is tussen lichaam en geest. In hun boeken ‘De zin van ziek zijn’ en in ‘Ziekzijn signalen van de ziel’ geven ze voorbeelden welke ziekte waar mee te maken heeft. Zo zijn er nog vele boeken geschreven dat een ziekte ons levenspad niet toevallig kruist. Met behulp van de ziekte zouden we moeten kijken naar wat echt belangrijk is voor onszelf.

Kanker, bijvoorbeeld, zou kunnen ontstaan door opgekropte woede of een ongezond leven. Er wordt gesteld dat als je iets hebt, komt het door je eigen gedrag, denken of handelen. Ofwel eigen schuld dikke bult! Jouw ziekte is volgens velen eigenlijk een psychologisch proces. Maar is dat ook werkelijk zo?

Een totaal andere kijk op ziekten

Kunnen we ziekten voorkomen zoals chronische ziekten, hart- en vaatziekten, kanker e.d. als we anders zouden denken? Ewald Stöteler, klassiek homeopaat, geeft een totaal andere kijk op ziekten. Hij zegt: ‘Chronische ziekten kenmerken zich dat ze een langzaam begin hebben en gedurende het leven alleen maar erger worden. En nooit uit zichzelf uitdoven. Chronische ziekten zijn gebaseerd op een verstoring van het zelf genezende vermogen van de mens. Je bent niet meer bij machte om je eigen gezondheid te waarborgen.’

Onze gezondheid is gebaseerd op natuurwetten

En hij vervolgt: ‘De meest fundamentele natuurwet waar ons hele wezen op is gebouwd, is de derde wet van Newton: Op iedere actie die op een levend wezen wordt uitgeoefend volgt een reactie die tegengesteld is in richting en even groot in kracht. Bijvoorbeeld: ik stoot mijn hoofd en krijg geen deuk, maar een bult. Die bult is een poging tot vereffening. Zoals in- en uitademen, als ik 100% inadem, moet ik ook 100% uitademen. Als ik maar 99% uitadem, word ik op den duur benauwd. Als ik maar voor 99% inadem en voor 100% probeer uit te ademen word ik op den duur ook benauwd.’ Ewald vertelde in een interview hoe dat proces werkt.

Van generatie op generatie doorgegeven!

Ewald vertelt dat ziekten, vooral chronische ziekten, van generatie op generatie kunnen zijn doorgegeven. Zelfs al 4.000 jaar lang! Syfilis is bijvoorbeeld een ziekte, waarbij het lichaam zichzelf aanvalt. Deze ziekte is in 1493 door Columbus naar Europa gebracht. Voor het jaar 1800 was syfilis al volksziekte nummer één. De gevolgen hiervan zijn niet alleen lichamelijk doorgegeven, maar ook geestelijk.

Zoals ik me van binnen voel, zo leef ik me naar buiten uit. Dus als ik van binnen destructief ben, dan vernietig ik ook naar buiten. Dat kan zijn door woede, kwetsen van anderen, incest, seksueel misbruik, mishandeling tot zelfs moord. Het kan zich ook naar binnen richten. Alcoholisme, drugsverslaving, wolf in de tanden op jonge leeftijd, vroeggeboorte, zuurstofgebrek bij de geboorte, e.d. is te herleiden naar innerlijk destructief gedrag. Ook kanker, hart en vaatziekten, lymfeproblemen kunnen de gevolgen zijn van syfilis bij voorouders. De tijdsduur dat het zich in je leven openbaart kan verschillend zijn, het kan decennia later zijn of in enkele weken of dagen. Iedere chronische ziekte lijdt uiteindelijk tot vernietiging van het lichaam.

Daarom wordt een eikel een eik

Ewald Stöteler legt uit, dat als je een beukennoot hebt het ooit een beuk zal kunnen worden. Net zoals een eikel een eik wordt. Wanneer je de stoffen gaat analyseren die in het beukennootje of de eikel zitten, zul je tot de conclusie komen dat deze dezelfde zijn. De eik en de beuk zijn echter het gevolg van de kiemkracht, de levenskracht. Het verschil tussen de beuk en de eik zit hem dus in de levenskracht, de kiemkracht.

In de celdeling zit de grondgedachte dat uit de cellen een baby groeit tot een volwassene. Dat doen echter niet de cellen, de levenskracht in de mens geeft de vorm aan het lichaam. Het lichaam is het gevolg. In de ziekte is dat ook zo, voel je je niet lekker dan vindt de dokter of de specialist vaak maar voor 40% iets. Maar wat hij vindt is niet de ziekte, maar het gevolg van de ziekte. Kanker is niet de ziekte, maar is het gevolg. De chemie van het leven zorgt ervoor dat de cel goed functioneert of niet. Heel interessant hoe Ewald dit uitgebreid uitlegt.

Altijd gezond geleefd en toch kanker

Waarom deze uitleg? Een vriend van ons heeft pas te horen gekregen dat hij de Kerst waarschijnlijk niet meer zal halen, uitgezaaide kanker. Hij heeft altijd gezond geleefd, gesport, biologische voeding, geen alcohol, niet roken. Echt puur gezond, ook geestelijk en toch heeft hij kanker. Zonder daar ooit iets van te hebben gemerkt.
Mensen die denken dat alles uit de psyche komt, concluderen nu dat hij waarschijnlijk in zichzelf heeft gemopperd of zijn woede niet heeft geuit. Of… je kent het wel wat er allemaal mogelijk is als gevolg van zijn psyche. Wat Ewald Stöteler vertelt is, dat het niet een gevolg van je geest is, maar dat het een gevolg kan zijn van generatie op generatie doorgegeven symptomen van een erfelijke ziekte. Ook het eventuele doemdenken of destructief gedrag is niet de ziekte, maar het gevolg.

Schuldgevoel

Iemand die te horen krijgt ‘je hebt niet meer lang te leven’ gaat zoeken naar de oorzaak. En kan dan lezen of horen van anderen: ‘die oorzaak ben jijzelf!’ Hierdoor treedt tegelijkertijd een schuldgevoel op, een extra belasting bij het herstel. Je zou kunnen stellen: een belasting die het ziekteproces zelfs kan versnellen.

Toen ik 34 jaar was kreeg ik te horen dat ik nog maar drie maanden te leven had. (In mijn boek ‘Stilte… geboren in stilte’ kun je over dat proces lezen.) Wanneer ik destijds te horen zou hebben gekregen: dat komt door jezelf, weet ik niet of ik zo sterk er uit zou zijn gekomen. Waarom? Omdat er niet bij wordt verteld hoe je dat proces dan kunt omkeren. Er wordt een oordeel over je geveld, een schuldgevoel gekweekt, waar je niets mee kunt.

Een wonder of heel verklaarbaar?

Wat kun je dan wel? Daar vertelt Ewald Stöteler in onderstaand interview heel uitgebreid over. Hij is de man die er voor zorgt dat ik geen (chemische of synthetische) medicijnen hoef te gebruiken voor de reuma, welke ik van kinds af aan heb. (Op 18 jarige leeftijd kreeg ik daar al goudinjecties voor.) De Parkinson die zich openbaarde toen ik 45 was, wordt niet erger doordat ik daarvoor middelen van hem krijg. De steeds sterkere pufs die ik vanaf 1997 moest nemen vanwege COPD, zijn geminimaliseerd naar hooguit één keer per halfjaar en dan nog in lichte mate.

Dit zou niet het geval zijn als ik de medicijnen had ingenomen die mij waren voorgeschreven. Mijn moeder is aan medicijnvergiftiging gestorven. Zij nam de twintig verschillende tabletten elke dag weer keurig in. Ze werd in tien jaar tijd alleen maar zwakker en nooit beter.

Speel nooit zelf voor dokter

Let wel, ik zeg niet: stop met je medicijnen. Speel nooit zelf voor dokter, maar wees wel kritisch tegenover de middelen die je worden voorgeschreven. Neem bij klachten direct contact op met je arts en neem geen genoegen met vervelende bijwerkingen. Vaak bestaan er ook medicijnen met minder of geen bijwerkingen.

Wat ik wel zeg: ga eens kijken of er ook een andere manier is om met je ziekte om te gaan. Bijvoorbeeld met behulp van een homeopaat en/of door te kijken naar je voeding.

Lieve groet,
Daisha

Ewald Stöteler, klassiek homeopaat, te bereiken tijdens kantooruren op 0546 824 847 – www.klassiekehomeopathie.nl