Grenzen stellen

‘Grenzen aangeven, betekent dat je nee durft te zeggen, dat je voor jezelf ‘staat’, jezelf waardeert en respecteert. Dat is iets waar ik de laatste maanden op mijn manier een weg in probeer te vinden. En dan… dan kom ik zomaar weer in een oud stuk… oude patronen, overtuigingen die ik heb, en waar ik juist op een andere manier mee om leer gaan, of beter gezegd: met andere visie… omdenken…’ En zo gaat de mail van H. verder. Uitgebreid uitleg gevend aan wat er allemaal was voorgevallen, met daarbij een ‘schreeuw’ om hulp.

Mijn antwoord aan H. was onder andere: Grenzen aangeven is veel meer dan ‘nee’ zeggen. Men denkt dat het te maken heeft met een ‘nee’ tegen de ander zeggen. Grenzen stellen betekent ‘NEE’ tegen jezelf zeggen. Nee, niet verder gaan met jezelf pijnigen, beschuldigen, denken, etc. ‘Nee’ zeggen dat je altijd iets moet uitpraten. Dat je het met elkaar eens moet zijn. Twee mensen hebben verschillende karakters, verschillende opvoedingen, verschillende littekens in de Ziel, verschillende missies, etc. etc. Je kunt niet hetzelfde denken. Je kunt niet dezelfde mening hebben, iets niet van dezelfde kant bekijken. Mocht dat wel een keer zo zijn, dan is dat eerder zeldzaam dan gewoon.

Als een ander iets naar je doet wat je kwetst, of waardoor je je gekwetst voelt, is vaak de eerste reactie naar de ander gericht. Ofwel om iets te stoppen bij de ander of om iets terug te doen. Maar je hebt geen invloed op de ander en kunt de ander geen grenzen stellen. Daarom is het veel effectiever om je eigen gekwetst-zijn op te lossen in plaats van je op de ander te richten.

Laat de tijd het helen

In het verleden zijn er vervelende woorden tussen twee mensen gevallen. De een voelt zich door de ander beledigd, wellicht gekwetst. Grenzen stellen is: Zeg ‘Nee’ tegen dat beledigde gevoel van je, tegen je gekwetst zijn. Het was op dat moment, maar dat moment is nu voorbij. Pijnig jezelf niet door in dat gevoel te blijven. Zeg daar voluit ‘nee’ tegen!

Je hebt je verwond, bijvoorbeeld je bent gevallen en hebt daardoor je knieën ontzettend geschaafd. Het doet zeer, je doet je er iets verzachtends op, en verder laat je het de tijd helen. Dat is een lichamelijke wond, maar zo kun je ook met je emoties omgaan. Je voelt je beledigd (het is daarbij de vraag of je echt beledigd bent) en je blijft dat gevoel houden, dan kan de wond niet helen. ‘Krap’ je emotionele wond niet telkens open door weer in dat gevoel te gaan, zo kan het nimmer helen. Beledigd voelen, geïrriteerd zijn heeft daarbij alles met je ego – je verstands-ik –  te maken.

Bossche bollen als beloning?!

Wanneer ik als kind bij mijn Oma op visite kwam was het eerste dat ze op een zeer minachtige toon zei: Wat ben jij dik! (Terwijl ze zelf ook dik was.) Meteen daarop zei ze dan tegen haar dienstmeisje: Ga eens twee Bossche bollen voor haar halen, dat vindt ze zo lekker. Ik vond die ook lekker en at ze graag op.
Hoe jong ik ook was, ik vond het niet leuk wat ze zei, maar ik gaf haar gelijk. Ik was en ben dik! Dus het was niet dat ik het elke keer verdroeg wat mijn Oma zei, nee, ik wist dat ze gelijk had.

Op mijn twaalfde heb ik een jaar op handballen gezeten. Bij Arnhemia, aan de Huissensestraat in Arnhem. Tijdens een wedstrijd handballen tegen een tegenpartij kreeg ik vaak van die meisjes te horen: ‘Hé kamer-olifant.’ Niet van mijn eigen partij, want die waren er allang aan gewend dat ik dik was. Voor de tegenpartij was het een nieuw fenomeen: iemand die een stuk dikker was dan zij en ook nog goed kon handballen. Ik wist toen al dat het schelden eerder voortkwam uit het feit dat ik telkens scoorde. Wanneer je de verliezende partij bent kan dat agressie oproepen.
Het was op dat moment, maar dat moment is nu voorbij. Pijnig jezelf niet door in dat gevoel te blijven. Zeg daar voluit ‘nee’ tegen!

Wanneer is het dé waarheid?

Kijk naar wat je oproept bij de ander. Zeg je: Je roept bij mij irritaties op. Dan roep je meteen de irritaties bij de ander op. Als ik jou een klap in je gezicht geef, heb je grote kans dat ik in een impulsieve reactie een klap van jou terugkrijg.
Verwacht niet dat wanneer je zogenaamd eerlijk bent, dat de ander dat prettig vind.
Wat is eerlijkheid, wat is dé waarheid? Een mening die je hebt over iets. Maar wanneer je de achtergrond van de persoon zou kennen kan je mening snel veranderen. Met andere woorden: een mening is niet de waarheid. De waarheid bestaat niet, het is hoe je naar iets kijkt. Je hebt misschien jouw waarheid, maar niet dé waarheid.

In het gedrag van het kind kun je het gedrag van de ouders herkennen. Het is algemeen bekend dat een kind uitsluitend het leven kan leren door zijn ouders na te doen. Dat begint al met het leren communiceren, de woorden die de ouder of de opvoeder voordoet worden nagebootst. Op een gegeven moment leert het kind lopen, fietsen, etc. Het kind kan dit slechts leren wanneer het ziet hoe hij of zij dat moet doen. Een andere manier bestaat er niet. Zo ook het gedrag van het kind, de dingen die het doet is een nabootsing van wat is gezien door hem of haar.

Recalcitrante kinderen en mensen

Wanneer het kind tegengesteld gedrag gaat vertonen, is het een schreeuw om hulp. Men zegt dan vaak dat het om aandacht vragen gaat, deels is dat waar. Niet de aandacht van straf of van liefde, nee, om begrip. Het tegengestelde gedrag geeft aan dat het kind de ouders of de omgeving niet meer begrijpt. En daardoor ook zichzelf niet meer.
Een opstandig kind, een kind dat niet wil luisteren, een kind dat in een eigen wereldje gaat leven, een kind dat… Ofwel elk gedrag dat het tot een onprettig kind maakt, heeft te maken met dat het leven van het kind niet prettig is. Vaak worden dan mensen ingeschakeld die daarvoor zijn opgeleid. En de therapie c.q. de therapeut lijken dan te helpen, maar het is zoals ik zeg ‘het lijkt’. Een therapie kan nimmer aanslaan wanneer het kind niet vanuit zijn of haar innerlijk ‘opstaat’. Het is de kracht van de Ziel die op een gegeven moment naar boven komt.

Het is nimmer uitsluitend het succes van de therapeut, psycholoog, psychiater e.d. wanneer een kind of een volwassene zichzelf weer hervindt. Zij dienen als klankbord voor het kind of de volwassene. Waardoor deze eigenlijk tegen de eigen Ziel aan het praten is. De manier waarop dokter Rossi (uit Gooische vrouwen) met zijn cliënten omging, was zo gek nog niet. Door weinig of niets te zeggen en de cliënt te laten praten krijgt hij of zij weer contact met zijn of haar Ziel. Dan pas kan deze weer gelukkig zijn.

Ik denk me ongelukkig…

Elke Ziel is naar de aarde gekomen om zich verder te ontwikkelen, spiritueel te ontwikkelen. Nu wordt met spiritualiteit ook wel religie bedoeld, terwijl dat niets met spiritualiteit te maken hoeft te hebben. Je kunt een religie aanhangen zonder spiritueel te zijn.

Je spiritueel ontwikkelen is in strikte betekenis je bewustzijn ontwikkelen. Ofwel het innerlijk van de mens, de Ziel, dat van oorsprong goddelijk is. Er is slechts één Ziel, de wereldziel ofwel de universele Ziel. Wij zijn daar allemaal een stukje van. Dat betekent dat geen enkele Ziel hetzelfde kan zijn. Immers wanneer je een hap uit een appel neemt, is de tweede hap verschillend van de eerste. Geen enkele hap van diezelfde appel kan hetzelfde zijn als de vorige of de volgende. Zo is het ook met onze Ziel, iedere Ziel is uniek en tegelijkertijd deel van die Ene Ziel.

Het is belangrijk dat je dat van jezelf ziet, jij bent uniek en tegelijkertijd één van allen. Jouw gedrag, jouw ziekte, jouw burn-out, jouw blijheid, je innerlijk geluk, heeft niet alleen invloed op jezelf maar ook op anderen, op je omgeving.

Laat je niet chanteren

Men zegt: ‘Ik voel me ongelukkig.’ Hoe zou het zijn wanneer je op dat moment tegen jezelf zegt: ‘Ik denk me ongelukkig.’ Hoe zou je het vinden wanneer iemand van je eist: ‘Ik vind dat jij ongelukkig moet zijn!’
Ik kan me voorstellen dat alles in je in opstand komt. En je zoiets hebt van: ‘Dat bepaal ik zelf wel.’
Toch staan sommige mensen het wel toe dat het verstand dat van hen eist. Het verstand dat synoniem is aan je ego. Het verstand dat je vaak chanteert.
Het kan toch niet zo zijn dat je een gewillig slachtoffer wordt van je verstand.

Het verstand dat van je eist de underdog te zijn, de afgewezene, de gekwetste. Of degene die door niemand wordt begrepen, het altijd heeft gedaan. Het verstand, dat door uitsluitend de negatieve gebeurtenissen in je denken te blijven herhalen, daarmee zegt dat je leven één grote misère is. Het verstand dat niet toestaat dat jij blij en gelukkig bent.

Geen therapeut, psycholoog, psychiater of hulpverlener kan er voor zorgen dat je anders in het leven gaat staan. Daar ben je alleen maar zelf toe in staat. Wellicht denk je dit gedrag nodig te hebben om aandacht van anderen te krijgen. Stel grenzen aan het aandacht willen krijgen van anderen, dan pas kun je aandacht aan jezelf schenken. Aandacht naar jezelf is contact hebben met je innerlijke – goddelijke – Zelf, ofwel contact hebben met je Ziel.

Zeg volmondig JA!

Zeg JA tegen jezelf. Je bent niet je verstand, je verleden, het heden of de toekomst. Je bent niet de ellende die er is gebeurd in je leven. Jij bent een Unieke Ziel, zeg JA tegen je Ziel. Mocht je geen spiritualiteit in je opvoeding hebben meegekregen, heerlijk! Nu kun je jezelf zo kneden (opvoeden) zoals jezelf wilt.

Wanneer je ‘JA’ zegt tegen jezelf, kan het een ‘Nee’ naar de ander zijn. Bijvoorbeeld: Ja, jij ziet dat zo, maar ik heb een andere mening. Ja, je hebt misschien gelijk maar tegelijkertijd kwetst je me daarmee. Ja, dat zegt je verstand, maar wat zegt je hart? Ja, ik neem de tijd om het te verwerken. Ja, deze dag is helemaal voor mij en ik laat ik me vandaag door niemand storen.
JA, ik vind mezelf belangrijk, ik hou van mij!

Lieve groet,
Daisha

P.s.: Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl en ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.