Satsang, een samenkomen met Zielsverwanten

Satsang is altijd een bijzonder gebeuren. Het woord Satsang is uit het Sanskriet en betekent: ‘sat’ = waar en ‘sanga’ = gezelschap. Waar mensen samenkomen en wijsheid met elkaar delen. (informatie over Satsang). In de aankondiging van Satsang juli 2015 beloofde ik dat iedere deelnemer zijn of haar Levensmissie zou horen. Maar wat nog nooit is gebeurd, er kwamen 52 mensen. Je begrijpt, teveel om deze aan iedereen te kunnen vertellen. Er was een verwachting geschapen, die niet gerealiseerd werd, foei!

Aan het begin van Satsang vertelde ik dat wanneer ik me afstem op iemand, er zoveel informatie komt, dat ik zeker een kwartier nodig heb om ook maar iets daarvan te vertellen. Bij 52 mensen is dat 52 x 15 minuten = 13 uur! Een onmogelijke taak, mensen willen naar huis, de volgende dag naar hun werk, etc. In het begin kon men dus vermoeden dat dat niet mogelijk zou zijn. Gelukkig was er ruimte om je persoonlijke Levensmissie te vragen. En dat deden enkelen ook.

Op aarde komen met een opdracht

Sommige deelnemers aan Satsang schreven me een boze mail. Ze waren diep teleurgesteld dat ik het wel voor een paar mensen had gedaan. Niet wetende dat ik al lang van plan was om het op een andere manier op te lossen. En dat is en wordt ook gedaan. De afgelopen week en de komende weken vertel ik voor velen hun Levensmissie, kort en krachtig. Om vervolgens zelf het verder op te pakken en er iets van te maken. (Je kunt het terugluisteren via www.radiomerlijn.nl bij Uitzending Gemist en dan naar Daisha Live.)

Voor mij is mijn Levensmissie de meest grote opdracht die ik als Ziel heb voorgenomen om hier op aarde te doen. Een opdracht die ik als Ziel zeker niet zomaar zal hebben gekozen. Ook al weet ik niet meer waarom het zo belangrijk voor me was, ik neem het serieus. En niet zo van: ach, dat doe ik wel even. Ik merk dat sommigen hier anders mee omgaan. Men is er nieuwsgierig naar en legt het vervolgens naast zich neer. Door je Levensmissie bewust te kennen en deze niet te volgen ontstaat een leeg gevoel in jezelf. Of, laten we het positief stellen, door je Levensmissie serieus te nemen, vind je je geluk.

Wat is er zo uniek aan ons?

Dat ieder mens uniek is, weten we allemaal. Wat is er dan zo uniek aan ons? Sowieso al fysiek, bijvoorbeeld onze vingerafdrukken. Tot nu toe is er nog nooit iemand gevonden met dezelfde vingerafdruk als iemand anders. Zelfs identieke tweelingen hebben verschillende vingertoppen. Vingerafdrukken die al in de twaalfde week tijdens de zwangerschap beginnen te ontstaan, doordat de baby met de nog zachte vingertopjes tegen de baarmoederwand aandrukt *).

Ook weten we dat iedereen van karakter, kwaliteiten en mogelijkheden verschilt. Waarom? Omdat we allemaal met een ander doel naar de aarde zijn gekomen. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende missies. Er kunnen kleine overeenkomsten zijn, maar in totaliteit blijven het unieke levensdoelen. Zoals je vingerafdruk uniek is, zo is ook je Levensmissie uniek!

Zeven miljard mensen verschillend

Waarom zou dat zijn? Omdat wij als mensheid één geheel vormen. Elke druppel in de oceaan verschilt van de andere druppel, samen vormen ze de oceaan. Elk grassprietje is weer verschillend van het grassprietje daar naast. Samen vormen ze het grasveld dat ons de zo broodnodige zuurstof geeft. Kijk maar eens naar een graspol. Misschien toch een keer doen: met een schep een graspol tot diep in de grond er uit steken. Je ziet dan de witte worteltjes waarmee elk grassprietje verbonden is. En als je dan met een vergrootglas naar de sprietjes kijkt, zie je – de soms minieme – verschillen.

Zo is het ook bij de ruim zeven miljard mensen die hier op aarde leven. En eveneens bij alle dieren, bomen, bloemen, vogels, insecten, etc. Soms lijken we op elkaar, maar dat is slechts oppervlakkig. Ons karakter, onze kwaliteiten, mogelijkheden, gaven en het doel waarom we hier op aarde zijn, zal altijd verschillen. Daarom, probeer de ander nimmer te veranderen in jezelf. Je kunt het ook niet, het enige dat je bereikt is dat je de authenticiteit van de ander afpakt. Hij of zij raakt de eigen ‘IK’ kwijt. De ander zal angstig worden, onzeker, geen keuze kunnen maken, niet kunnen opkomen voor zichzelf en zich afhankelijk gaan voelen van jou en/of anderen.

Daarom heeft ieder mens een andere Levensopdracht

Het unieke van ons mensen is, dat wij elkaar kunnen helpen. De Dalai Lama zei eens: ‘Dat wij mensen elkaar kunnen helpen is één van onze menselijke kwaliteiten.’

De Blues Brothers hadden het bijna goed toen ze zongen ‘everybody needs somebody’. Het is meer dan dat. Everybody needs Everybody! Ofwel iedereen heeft iedereen nodig!
We zijn met z’n allen één geheel, ook samen met de dieren, de natuur, de aarde. Alles heeft in deze eenheid een functie, hoe sterk we soms ook zouden wensen dat iets niet bestond.
Moet bijvoorbeeld IS, die een deel van de oliebronnen in handen hebben, zo vreselijk onmenselijk gewelddadig zijn om ons wakker te schudden? Om ons te realiseren dat wij – en de aarde – beter af zijn zonder olie? Dat de ‘prijs’ die we als mensheid betalen voor onze afhankelijkheid van olie te hoog is geworden? Zodat we ons nu versneld richten op andere humanere energiebronnen. Wanneer je terugkijkt op gruwelijke daden zie je dat ze meestal in de loop der tijd iets belangrijks tot stand hebben gebracht. Zoals: mensen met elkaar verenigd, nieuwe mogelijkheden geschapen, aandacht voor elkaar, aandacht voor …

En omdat we elkaar nodig hebben, zijn we zo verschillend van aard. Veronderstel dat je de ander zou kunnen creëren tot je identieke zelf. Je zou de ander dan niet nodig hebben, immers je hebt jezelf al. Het zou je zelfs gaan irriteren dat wanneer jij iets doet, de ander dat tegelijkertijd ook doet. Je zou elkaar alleen maar in de weg lopen. Of je leven met die ander zou heel saai zijn. Niets te ontdekken, geen confrontaties, geen geknuffel, want dan kun je niet zo goed jezelf knuffelen.
Daarom heeft ieder mens een andere Levensopdracht op zich genomen. Zelfs mensen die met een gezamenlijk doel zijn gekomen. Men zal als individu in het zelfde project een andere rol vervullen. Precies datgene wat bij zijn of haar Levensopdracht past.

Lieve groet,
Daisha

*) Quest kalender d.d. donderdag 16 juli 2015: ‘Hoe kan het dat geen vingertop gelijk is? Voor het antwoord op deze vraag moeten we een kijkje nemen in de baarmoeder. Want dat is waar die unieke patronen ontstaan. Als een foetus 12 à 13 weken oud is, begint hij met zijn vingertjes tegen de baarmoederwand te drukken. Door de druk die zo op de cellen net onder de opperhuid komt te staan, bollen die in richeltjes op. En dat vormt een patroon. Hoe dat patroon er precies gaat uitzien, is niet alleen afhankelijk van de manier waarop een ongeboren kind met zijn vingers tegen de baarmoederwand drukt. Hoe snel hij groeit, in welke houding hij ligt, en de samenstelling en dichtheid van het vruchtwater zijn ook van invloed. En doordat zoveel factoren meespelen, is het vrijwel onmogelijk dat 2 personen dezelfde vingerafdruk hebben. In de afgelopen 100 jaar zijn in elk geval nooit 2 dezelfde ontdekt.’

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!