Er komt een tijd in je leven dat je een intens traumatische periode doormaakt. Bijvoorbeeld wanneer je te horen krijgt dat je kanker hebt, of bij het verlies van een dierbare, een echtscheiding die nogal problematisch verloopt, etc. etc. Altijd was je omringd door vrienden en familieleden, en juist als je ze hard nodig hebt, blijven ze weg. Waarom zijn ze er dan niet?

Zelf zou je er juist dan wel voor die persoon zijn. Om de persoon te ondersteunen, of om telefonisch een luisterend oor te bieden. De persoon even uit de situatie halen door samen iets te gaan doen. Hoe komt het dat jij het alleen moet doen?
Hoor wat ik naar Joy en Hans daarover uitleg. (Om privacy redenen gebruik ik niet hun echte namen.)

Haar wereld stort in…

Joy heeft een eigen bedrijf, jaren geleden met veel enthousiasme helemaal alleen opgezet. Eigenlijk is het haar kindje, ze is van klein naar groot gegroeid. En werkt op een gegeven moment met een groot aantal fijne medewerkers. Joy is degene die ervoor zorgt dat er altijd genoeg werk is. Hierdoor is ze druk, zo druk dat ze geen tijd voor zichzelf heeft.

Joy krijgt op een gegeven moment wat pijn in de borst. Ze laat het onderzoeken. Tijdens het onderzoek wordt geconstateerd dat ze borstkanker heeft, in het laatste stadium. Beide borsten moeten worden verwijderd.
Joy gaat door een zwaar proces, met name doordat tijdens de operatie uitzaaiingen worden geconstateerd. Ook dit moet in een later stadium worden geopereerd. Eerst krijgt ze bestralingen en een chemokuur. Joy is door alles zo verzwakt dat ze lange tijd niet kan werken. In deze periode merkt ze dat het bedrijf haar wel erg had opgeslokt.

In een consult vertelt Joy mij dat ze op die manier niet meer verder wilde gaan. En we kwamen tot de conclusie dat er dan niets anders op zat dan het bedrijf te verkopen. Ook doordat het herstel nog lange tijd in beslag zou nemen.
Nadat ik Joy een tijdlang niet heb gezien of gesproken, komt ze op een dag naar Satsang. Al meer dan dertig jaar geef ik een keer in de maand op zondag Satsang. Ik behandel dan een bepaald thema, leg daarover uit en men kan vragen stellen. Ook vragen die niet over het betreffende thema gaan. Joy heeft in deze Satsang een vraag.

Het gaat goed, en niet goed…

Joy vertelt: Ik heb een aantal moeilijke beslissingen genomen. En als ik zie wat het me uiteindelijk opgeleverd heeft, is mijn hele leven toch wel op een positieve manier veranderd. Ook wat ik mezelf opgelegd heb, ja en ook door wat ik mee heb gemaakt door mijn ziekte is natuurlijk alles veranderd. Het bedrijf is verkocht!
Daisha vraagt: Is het verkocht ja?

Joy zegt: Ja. Ik ben nu freelance geworden, doe alleen nog maar wat ik leuk vind. Ik krijg genoeg werk, ik hoef er niet om te vragen. Het komt gewoon naar me toe. Zelfs nog voor het bedrijf dat ik nu heb verkocht ga ik werken. Alleen op een andere manier. De lat voor mezelf is veel lager. Ik ben gewoon beter bezig, maar het is wel een heel moeilijk proces.
En lichamelijk, hoe gaat het daarmee? Vraagt Daisha.
Joy zegt: Ja, heel erg goed.

Daisha: Ja? Je hebt de operatie gehad?
Joy antwoordt: Nee, en dat is wel heel erg jammer want het zou een half jaar later gebeuren, en dat is nu uitgesteld. Dus ja…dat vind ik wel heel erg.
Daisha: Misschien is het goed, zodat je kunt ervaren dat zonder borsten het leven ook goed kan zijn. Je hebt nu energie nodig om je nieuwe werkzaamheden op te starten. Een operatie… en zeker een dergelijke operatie zoals jij krijgt kost weer veel energie. Ook voor een operatie heb je energie nodig. Bovendien heb je nu tijd om alle emoties te verwerken van wat er tot nu toe is gebeurd, voordat de nieuwe operatie weer energie gaat vragen.

Geen vrienden meer

Joy vertelt wat haar dwarszit: Ja, maar wat ik daarin wel heel moeilijk vind dat is gewoon, ja… in tijden dat het slecht met je gaat, zijn er veel mensen die gewoon afvallen, die je laten barsten. Altijd stond mijn huis voor iedereen open, wanneer iemand het moeilijk had was ik er voor die persoon. Nu het weer goed met me gaat, nu… (Daisha onderbreekt).
Daisha: Maar Joy, dat werkt anders. Ze vallen niet af, ze kunnen jouw leed niet aan.

Joy: Nee, dat klopt. Maar het is wel hard. Kijk… nú gaat alles goed, nu gaat het weer beter. Ze zien nu dat ik, ja… toch weer de ‘oude’ ben geworden… aan het worden ben. En nu is opeens iedereen er weer. En ja, dat vind ik heél moeilijk. Nu ben ik niet zo dat ik ze dan afwijs of zo, helemaal niet. Maar zoiets zou ik nooit doen. Maar ik vind het wel héél moeilijk want ik ben in die periode dat ik juist de mensen nodig had, ja… toch héél erg eenzaam geweest. Want toen waren ze er gewoon niet.

Daisha: Er zijn altijd mensen die er wel zijn maar dat zijn er weinig, Joy. Dat komt, omdat de mensen tegenwoordig zoveel zorgen hebben. Ze kunnen de zorgen van een ander er niet bij hebben. Ze zitten soms zo met zichzelf in de knoop, dat ze niet kunnen aanzien dat er nog meer is dan ze zelf al hebben. Vandaar dat ze dan pas op de plaats maken en soms net doen alsof jij niet bestaat. Het gaat niet om jou, maar het is omdat zij zoveel hebben. Eigenlijk zou je er zelfs voor hen moeten zijn. Joy, ze zien in jou een krachtige vrouw, en denken er niet aan dat je eventueel hulp nodig zou kunnen hebben.

Joy: Ja maar, toen ben ik er ook geweest want nadat ik die beslissing had genomen het bedrijf te verkopen… het is nog niet allemaal rond, maar toen heb ik heel wat van dat soort gesprekken gehad met mensen die inderdaad gewoon zeggen van: ‘Ja, we hebben je gewoon laten vallen omdat we het gewoon niet aankunnen’. Ja nou, ik vind dat gewoon eigenlijk wel moeilijk.
Daisha: Vind je dat moeilijk?
Joy: Nou…om dat te begrijpen ja. Omdat ik van mezelf weet dat ik dat zo nooit zou doen.

Daisha: Ja, maar jij zit hier, die anderen zitten hier niet.
Joy: Nee, dat is zo.
Daisha: Zij kunnen dat gewoon niet aan. Je moet ook sterk zijn om hier te zitten Joy. Alleen de sterken zitten hier bij Satsang. Niet iedereen is in staat om er echt te zijn voor de ander. Misschien is het voor jou moeilijk te begrijpen, maar accepteer dat mensen niet zo sterk zijn als jij en dat ze je daarom even de rug toekeren. Als alles bij jou is opgelost, kunnen ze het weer aan. Of als het er naar uit ziet dat alles opgelost gaat worden. Het hoeft dan nog niet opgelost te zijn, maar als ze zien van ‘Nou, het zal wel weer goed zijn’, dan komt men weer. Mensen kunnen alleen maar datgene doen wat ze kunnen, meer kúnnen ze niet Joy… Je kunt kijken naar wat je mist. Maar je kunt ook kijken naar wat er nog is. En ik kijk altijd naar wat er nog is. Dan mis ik nooit wat!

Bovendien zal je ervaren nu jezelf bewuster in het leven staat, dat sowieso mensen wegblijven. De kring mensen om je heen verandert, er komen nieuwe mensen op je pad. Of de mensen groeien mee met jouw innerlijke groei. Dat mensen uit je leven ‘verdwijnen’, en andere mensen juist in je leven komen, geeft aan dat je een grote innerlijke ontwikkeling doormaakt of hebt doorgemaakt.

Joy zegt: Nee dat is zo, dat is ook zo, alleen moet je dan wel zelf sterk genoeg in je schoenen staan om dat te kunnen. Ik kan dat altijd, want zo is mijn manier van leven ook. Maar als je dan zelf niet goed in je vel zit is het gewoon heel moeilijk.
Daisha antwoord: Begrijp ik helemaal, maar je kunt jezelf ook voorhouden, dat je kijkt naar wat er nog is. Leg jezelf de discipline op, dat hoe moeilijk je leven ook is, dat je blijft kijken naar wat er wel is. Mij helpt het om te kijken naar mensen die het nog slechter hebben dan ik op dat moment. Dat is geen verdringing, maar mezelf uit een diep dal halen.

Echtscheiding

Hans vertelt: Nou, ik heb dezelfde ervaring. Want toen ik jarig was voordat ik gescheiden was, kwam iedereen een bezoekje brengen. Nu na de scheiding: ik heb negen broers en zussen, zie ik ze nooit. En van de aangetrouwde kant zie ik ze ook nooit. Het is niet dat ik me daarvoor afsluit. En wat je zegt: de mensen die nu komen, dat zijn dan allemaal nieuwe mensen. En daar heb je veel meer mee.

Daisha: Kijk, als je broers en zussen niet kunnen omgaan met de scheiding, omdat ze misschien zelf ook grote problemen in hun huwelijk hebben, en niet weten wat ze er mee aan moeten en daarom toch maar bij elkaar blijven…(want vaak gaat het om het financiële plaatje, of om ‘nu weet ik wat ik heb’. Of je raakt zoveel kwijt, enzovoorts). Ja, dan gaan ze niet meer naar jou toe. Want jij bent het voorbeeld van scheiding. Je laat hen onbewust zien: ‘mens, gaat toch scheiden, want dan los je de dingen op’.
Nou, naar zo’n iemand moet je vooral niet naar toegaan, als je een scheiding niet aandurft. Hans, op dit nieuwe pad voor je komen beslist nieuwe mensen.

Verwacht niets

Daarom lieve Hans, lieve Joy: kijk naar wat er is. Je kunt denken: ‘ik mis mijn broers en zussen, ik wou dat ze op visite komen’. Maar dan stel je jezelf elke keer teleur. Immers ze komen niet, ook al zou je dat willen. Je haalt ze niet naar je toe door dat te denken. Dus, praat jezelf niet in de misère, doe jezelf dat niet aan. Verwacht niets, dan word je ook niet teleurgesteld.

Natuurlijk is het moeilijk als mensen je de rug toe keren Joy… En zeker in de situatie waar jij in hebt gezeten, en nog zit . Maar ze keren je niet echt de rug toe. Weet dat wanneer mensen zelf zorgen hebben, dat ze niet de zorgen van een ander erbij kunnen hebben. Dat lukt ze gewoon niet.

Joy merkt op: Sterker nog, soms zijn ze er wel, maar dan doen ze net of er niets aan de hand is. Dat vind ik nog erger.
Daisha: Nee, eigenlijk vinden ze dat jij er voor hen moet zijn.

Iemand uit het gezelschap vraagt: Maar daarom kun je toch dat gevoel van begrip, van medeleven toch wel tonen? Het komt zo koud op je dak op dat moment.
Daisha: Het komt koud op je dak wanneer je bepaalde verwachtingen hebt. Wanneer je geen verwachtingen hebt, dan is alles wat naar je toekomt mooi meegenomen.

Joy: Is het daarom zo: wat je voor een ander doet, moet je niet terug verwachten? Ik deed altijd veel voor anderen, althans dat dacht ik zelf. En dat deed ik ook, maar als je dan ziet wat je ervoor terug krijgt…
Maar dan deed je het niet voor de ander. Zegt Daisha. Dan deed je het voor jezelf.
Ja. Uiteindelijk wel antwoord Joy.

Daisha: Je deed het om wat terug te krijgen van die ander. Zie je dat onvoorwaardelijke liefde moeilijk is? Liefde is gemakkelijk want daar krijg je hopelijk weer liefde voor terug. Aandacht is gemakkelijk en ook daar hoop je aandacht voor terug te krijgen. Maar dat is niet altijd zo.
Ik doe wat voor een ander, zonder de verwachting dat als ik wat nodig heb die ander dat ook voor mij zal doen. Je moet sterk zijn om zo in het leven te kunnen staan. Lieve Joy, kijk waar je doorheen bent geworsteld, zie hoe sterk je bent.

En dan vraagt Daisha: Je voelt je weer goed?
Joy: JA, ik begrijp het nu…

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!