Sanenzijn van Zielsverwanten

Een keer in de maand geef ik op zondag Satsang, ik bespreek dan een bepaald thema. Soms denken mensen dat we dan gaan mediteren. Maar dat is niet waar Satsang voor is bedoeld, ik noem het daarom ‘de beweeglijke Satsang’.
Satsang is een Sanskriet woord en betekent: Sat is waarheid en sanga betekent gezelschap. Ofwel: samenzijn in waarheid’. Een groep mensen die luistert, nadenkt, spreekt en op meningen ingaat. Om daarna de betekenis van het besprokene in hun dagelijkse leven toe te passen. Natuurlijk is er ook stilte, Satsang is voornamelijk een bijeenkomst van Zielsverwanten.

Tijdens een Satsang hadden we een gesprek over het verliezen van vrienden. Annet vertelt: ‘Ik heb een aantal moeilijke beslissingen genomen. En als ik zie wat het me uiteindelijk heeft opgeleverd is mijn leven toch wel veranderd op een positieve manier. Dat ook door wat ik mezelf heb opgelegd. Ja, en door wat ik heb meegemaakt door mijn ziekte is natuurlijk alles veranderd. Mijn bedrijf is verkocht, ik ben nu freelance geworden, doe alleen nog maar wat ik echt leuk vind. Ik krijg genoeg werk, ik hoef er ook niet om te vragen. Het komt gewoon naar me toe. Zelfs ga ik nog voor het bedrijf werken waar ik nu uitstáp. Alleen op een andere manier. De lat voor mezelf is veel lager. Ik ben gewoon veel beter bezig, maar het is wel een moeilijk proces.’

‘En lichamelijk, hoe gaat het daarmee? Heb je de operatie gehad?’ vraag ik. Annet had borstkanker, een borst is geamputeerd en ze zou een operatie krijgen om haar borst enigszins weer zichtbaar te maken.
Annet antwoord: ‘Nee, dat is wel erg jammer de operatie is uitgesteld. Dus ja…dat vind ik wel heel erg.’

Ik antwoord: ‘Misschien is het juist goed. Om je nog even te laten ervaren dat je leven zonder borst ook goed kan zijn. En dat het straks alleen maar een toevoeging is van… De operatie heeft heel wat van je energie gekost. Je krijgt nu de kans om die energie weer aan te vullen. Een operatie, en zeker een dergelijke operatie die je nu moet hebben, kost veel energie.’

Ze laten me barsten…

Annet vertelt wat haar dwarszit: ‘Ja, maar wat ik daarin moeilijk vind is, dat in tijden dat het slecht met je gaat, er veel mensen gewoon afvallen. Die je gewoon laten barsten. Nu het weer goed met me gaat komen ze weer.’

‘Maar Annet, dat werkt anders. Ze vallen je niet af, ze kunnen je leed niet aan.’

Annet: ‘Nee, dat klopt. Maar het is wel heel hard. Kijk… nú gaat alles goed, nu gaat het weer beter. Ze zien nu dat ik weer, ja… toch weer de ‘oude’ ben geworden, aan het worden ben. Nu is er opeens iedereen weer. Dat vind ik héél moeilijk. Nu ben ik niet zo dat ik ze dan afwijs of zo, helemaal niet. Maar zoiets zou ik nooit doen. Ik vind het wel héél moeilijk, want in die afschuwelijke periode had ik juist de mensen nodig. Die tijd is toch erg eenzaam geweest. want toen waren ze er gewoon niet. ‘

‘Er blijven altijd wel mensen die er wel zijn maar dat zijn er weinig, Annet.’ Is mijn antwoord en ik leg aan Annet uit: ‘Dat komt, omdat de mensen zelf veel zorgen hebben. Daardoor kunnen ze de zorgen van een ander er niet bij hebben. Sommige mensen zitten soms zo met zichzelf of met hun situatie in de knoop, dat ze het niet aan kunnen om nog meer aan te halen dan dat ze al hebben. Vandaar dat ze dan pas op de plaats maken en net doen of jij niet bestaat. Dat is niet omdat jij dat bent, maar dat is omdat zij veel te dragen hebben. Eigenlijk zou je er dus voor hen moeten zijn!?!’

Niet iedereen is zo sterk

Annet: ‘Nadat ik me weer beter voelde zeiden sommigen ook tegen me: ‘Ja, ik heb je laten vallen omdat ik het gewoon niet aankon’. Nou ja, ik vind dat eigenlijk wel moeilijk.’

‘Wat vind je moeilijk, lieve Annet?’ vraag ik haar.

Annet: ‘Nou… om dat te begrijpen. Omdat ik van mezelf weet dat ik dat nooit zou doen.’

‘Ja, maar daarom ben jij hier bij Satsang, die anderen zijn er niet. Zij kunnen de problemen van een ander niet aan. Wanneer je niet zo sterk bent kom je niet naar Satsang. Want het is niet alleen maar luisteren en/of ‘halen’. Soms komen er tijdens Satsang emoties naar boven, en worden er dingen besproken die je aan het denken zetten. Het is voor jou misschien moeilijk te begrijpen dat mensen ‘weglopen’ als iemand problemen heeft. Accepteer dat mensen niet zo sterk zijn als jij en dat ze je daarom even niet meer kunnen zien. Voor jou voelt het dat men je de rug toekeert, maar dat is nimmer hun intentie. Als alles bij jou is opgelost, dan kunnen ze het weer aan. Of als het er naar uit ziet dat alles is opgelost. Mensen kunnen alleen maar datgene doen wat ze kunnen, meer kúnnen ze niet. ‘

Annet: ‘Nee dat is zo, dat is ook zo, alleen moet je dan wel zelf sterk genoeg in je schoenen staan om dat te kunnen. Ik kan dat altijd, want zo is mijn manier van leven ook. Maar als je dan zelf niet goed in je vel zit is het gewoon heel moeilijk. ‘

Ik antwoord: ‘Je kunt ook in jezelf besluiten om te kijken wie er nog wel voor je zijn, hoe moeilijk dat op dat moment ook is.’

Na een scheiding

Hans vertelt: ‘Nou, ik heb dezelfde ervaring. Voordat ik was gescheiden kwam iedereen bij mij op mijn verjaardag. Nu na de scheiding: ik heb negen broers en zussen, maar ik zie ze nooit. Ook van de ‘kouwe kant’ zie ik ze nooit meer. De mensen waar ik nu mee omga zijn allemaal nieuwe mensen. En daar heb ik veel meer mee.’

‘Wanneer je broers en zussen niet met de scheiding kunnen omgaan, omdat ze misschien zelf ook problemen in hun relatie hebben. Omdat ze vaak niet weten hoe ze verder moeten met en in hun relatie. En een scheiding niet aandurven en daarom ondanks de problemen toch maar bij elkaar blijven…(Een scheiding kost veel, je raakt het oude vertrouwde kwijt, enzovoorts.). Daarom gaan ze niet naar jou toe, jij bent immers het voorbeeld van een scheiding. Je laat hen elke keer zien van ‘mens, gaat toch scheiden, want dan los je de dingen op’. Je begrijpt dat je vooral niet naar zo iemand toe moet gaan, je bent op dat moment een bedreiging.

Het mooie van het leven is, wanneer je een deur dicht doet opent zich een andere deur. Ofwel na de scheiding komen er nieuwe mensen op je pad, die meestal niet weten hoe jij ooit hebt samen geleefd met iemand. Dat bedoel ik met ‘kijk naar wat er is’. Of het nu mensen zijn uit de oude situatie of uit je nieuwe situatie. Je kunt ook kijken naar: ‘ik mis mijn broers en zussen’. Wanneer je elke keer teleurgesteld bent omdat ze niet naar je toekomen, dan zou jij naar hen toe kunnen gaan. Immers je haalt ze niet naar je toe door te denken dat je ze mist, dat lost niets op.
Natuurlijk is het moeilijk als mensen je de rug toe keren Annet… Zeker in de situatie waar jij in hebt gezeten, maar het is nu eenmaal zo. Accepteer dat als mensen zelf zorgen hebben, dat ze niet de zorgen van een ander erbij kunnen hebben. Dat lukt ze gewoon niet.’

Annet merkt op: ‘Het is nog sterker, ze zijn er wel, maar doen gewoon net of er niets aan de hand is. Dat vind ik nog erger.’

‘Nee, eigenlijk vinden ze dat jij er voor hen moet zijn, want zo is de situatie altijd geweest. Accepteer ‘dat het is wat het is’.

Iemand uit het gezelschap vraagt: ‘Maar daarom kun je toch wel het gevoel van begrip, van medeleven tonen? Het komt zo koud op je dak op dat moment.‘

‘Wanneer je bepaalde verwachtingen hebt,kun je teleurgesteld worden. Wanneer je geen verwachtingen hebt, dan is alles wat naar je toekomt mooi meegenomen.’ vervolg ik.

Annet: ‘Is het daarom dat wat je voor een ander doet, moet je niet terug verwachten? Ik deed altijd veel voor anderen, althans dat dacht ik zelf. En dat deed ik ook, maar als je dan ziet wat je ervoor terugkrijgt…’

‘Wanneer je verwacht dat de ander dan ook wat voor jou doet, dan deed je het niet voor de ander.’ zeg ik ‘Dan deed je het voor jezelf.’

‘Ja, uiteindelijk wel.’ antwoord Annet.

Liefde, aandacht, de vlinder

‘Onvoorwaardelijke liefde is niet zo eenvoudig. Men spreekt gauw van ‘mijn liefde is altijd onvoorwaardelijk’. En is dan teleurgesteld wanneer je zelf een steuntje zou kunnen gebruiken, dat de ander – die je altijd hebt geholpen – ‘niet thuis is’. Liefde geven is heel mooi, want daar krijg je hopelijk liefde voor terug. Maar bij liefde geven heb je nimmer de garantie dat de ander jou liefheeft of aandacht geeft. Aandacht geven aan iemand is ook heel mooi en het kan zijn dat je daar aandacht voor terugkrijgt, maar in de meeste gevallen is dat niet zo. Wanneer je wat voor een ander doet met de verwachting dat, als je wat nodig heb, die ander dat ook voor jou zal doen krijg je teleurstelling op teleurstelling. Zo werkt het ook niet in het leven.

Heb lief, geef aandacht, zonder dat je er ook maar iets voor terug wilt krijgen.
Doe het omdat jouw liefde de ander ondersteunt.
Dat jouw aandacht de ander verder helpt in het leven.
Dat is het enige belangrijke van liefde en aandacht: je doet het omdat je niet anders kan!

In een crisis is het meestal effectiever wanneer een ander je niet helpt. Lieve Annet, kijk eens waar je doorheen bent geworsteld bent en hoe sterk je daardoor bent geworden. Soms hebben we een worsteling nodig om te worden waarvoor we uiteindelijk zijn bestemd. Wanneer je een rups helpt om uit zijn cocon te komen, zal de vlinder nimmer kunnen vliegen. De worsteling is nodig om van rups naar een vlinder te transformeren. Zonder die worsteling is het onmogelijk om vrij te kunnen vliegen…’

Lieve groet,
Daisha

Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

P.s.: Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.
Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!