‘Het nest waar je uit komt vormt je voor de rest van je leven. En wat je van huis uit meekrijgt bepaalt sterk hoe je in elkaar zit. Wie als kind het gevoel heeft niet gezien te worden, blijft een leven lang hongeren naar compensatie.’ Dit kun je lezen in het blad Psychologie.
Ik ben van mening dat we van zulke betutteling af moeten. De bevestiging dat je zielig bent, helpt je niet om volwassen in het leven te staan.
Inderdaad is het zo dat opvoeding je in de eerste jaren van je leven vormen. Maar je karakter bepaalt hoe je daar later mee omgaat. Het is dus niet zo dat je slachtoffer bent van je opvoeding. Je kunt ook slachtoffer van jezelf zijn.

In het intake gesprek met een vrouw voor de Akasha Training, vraag ik: ‘Waarom wil je deze opleiding doen, wat wil je er mee bereiken?’ Het antwoord is: ‘Ik wil mezelf zijn, al 64 jaar leef ik naar wat anderen van me willen. En nog is dat niet genoeg, niemand begrijpt mij. Dat is al van kind af aan zo.’
Uiteindelijk merk ik dat deze vrouw juist alleen datgene doet waar ze controle over heeft. Vandaar dat ik op een gegeven moment aangeef: ‘In de opleiding geef ik oefeningen, waarbij ik van tevoren niet vertel waarom je deze doet. Het zijn eenvoudige oefeningen, niet dramatisch of zo, puur op energie niveau. Het betekent dat je iets gaat doen, waarvan je niet weet waarom. Ik vertel pas achteraf de essentie, de zin, van deze oefening en wat je er voor jezelf uit kunt halen.’
Ik zie haar aarzelen, zelfs een beetje rood aan lopen. Vandaar dat ik verder ga: ‘Ik kan je alleen maar je authentieke ‘Ik’ laten ervaren door je naar je gevoel te brengen. Als ik van tevoren zou vertellen waartoe deze oefening dient, zet ik je in je verstand. Jezelf zijn vergt namelijk overgave aan Jezelf, aan degene die je echt bent. En niet degene die je denkt te (moeten) zijn.’

Mijn ouders waren vanaf mijn geboorte zo druk met het opbouwen van hun bedrijf, dat ze ’s avonds te moe waren om nog aandacht aan me te kunnen besteden. Het bracht mij een grote zelfstandigheid én dat ik mijn eigen problemen leerde op te lossen. Ik ben ze dankbaar dat ik hierdoor zelfvertrouwen en eigenwaarde creëerde. Dat ik de persoon ben geworden die ik nu ben, heeft mijn karakter grotendeels aan bijgedragen.

Kom, wordt volwassen: je karakter bepaalt uiteindelijk hoe je als volwassene in het leven staat!
Weg met de betutteling, begrip helemaal prima, maar het uitsluitend in je jeugd neerleggen helpt niemand. Het maakt dat je er zelf niets aan kan veranderen, het is immers verleden tijd. Het slachtofferschap maakt je machteloos!
Wie wil er nu slachtoffer zijn? Slachtoffer van je jeugd, van je werkgever, van je partner of je kinderen of jezelf. Niemand, toch…?

Lieve groet,
Daisha