Een wonder

Op een dag zagen Sander en ik een heel klein plantje tussen de twee stenen richels, die de afscheiding van een perkje zijn, er boven uitgroeien. Het was zo piepklein dat het vertederend was om te zien. Hoe kon zo’n plantje een plek kiezen die gedoemd was om vroegtijdig te sterven? Maar het groeide en groeide, ondanks de droogte van de laatste maanden bleef het groeien. Af en toe gaf Sander het water, maar zeker niet regelmatig. En zo bleef het op eigen kracht groeien.

Het bleek een zonnebloem te worden. ’s Winters voeren we de vogels op een nabijgelegen plek, hierdoor was het zonnebloem zaadje blijkbaar tussen de stenen terecht gekomen. Een paar dagen later dat we dit piepkleine plantje zagen, kwam er op een andere plek ook twee plantjes omhoog groeien. Deze zaadjes hadden echter voor vruchtbare grond gekozen en een beschutte plek. Ook deze plantjes kregen af en toe water om verder te kunnen groeien.

Tot onze verbazing groeide de zonnebloem die een plek tussen de stenen had gekozen op tot de meest krachtige zonnebloem die we ooit hebben gezien. Een volle grote bloem en een dikke stam, waarvan de wortels zich diep in de aarde moeten hebben genesteld. Want zelfs tijdens stormen bleef hij fier overeind. Zeer geliefd bij de bijen, hommels, vlinders en insecten. Elke dag wordt de zonnebloem druk bezocht en voedt zij de dieren met haar nectar.

De twee andere zonnebloemen, die gekozen hadden voor makkelijke grond, bleven smalletjes qua stam en ook de bloem bleef klein. Een enkele keer komt een hommel ze bezoeken, verder staan ze daar wankel zonder nuttig te zijn. De storm van vorige week blies een zonnebloem om, deze kan zich niet meer oprichten – nog net niet geknapt.

Het mosterdzaadje

Al weken volg ik het prachtige gebeuren van de grote zonnebloem. Het is voor mij een voorbeeld hoe iets groots tot stand komt. Het begint met een klein zaadje, een idee. Het begin is niet eenvoudig, maar je gaat ervoor!
Het doet me ook denken aan het verhaal van het mosterdzaadje. Het kleinste van alle zaadjes, je ziet het zelfs bijna niet. Toen de Apostelen aan Jezus vroegen: ‘Hoe kunnen wij, zo’n klein groepje, nu iets betekenen voor de mensen in de wereld?’ Antwoordde Jezus daarop: ‘Het is als het mosterdzaadje. Als je zaait, is het het kleinste van alle zaden op aarde. Maar als het eenmaal gezaaid is en opkomt, wordt het groter dan alle andere planten. Het krijgt zulke grote takken dat de vogels hun nest kunnen bouwen in zijn schaduw.’

Het gaat hier over geloven in wat je Ziel je inseint. Het geloof dat iets heel kleins kan uitgroeien tot iets krachtigs waardoor vele mensen een ‘thuis’ krijgen. Je hebt een idee, je weet nog niet precies hoe je het tot werkelijkheid kunt maken. Maar dat hoeft ook niet, het belangrijkste is dat je begint. Het is niet eenvoudig wat je daarna allemaal tegenkomt. Het lijkt in eerste instantie dat je op het verkeerde tijdstip bent begonnen. En ook de basis is niet helemaal goed gekozen. Maar je geloof dat het mogelijk is doet wonderen. Het is zo geworteld dat niets je nog kan tegenhouden.

Af en toe komen er mensen op je pad die je helpen, maar het meeste moet je toch alleen doen. Eerst is het heel iel, nauwelijks zichtbaar dat het echt wat gaat worden. Je zet door en laat je door geen ‘storm’ (tegenvallers) weerhouden. En dan na weken, maanden, jaren is het iets groots geworden. Zoiets krachtigs dat je velen kunt ‘voeden’.

Wees als de Zonnebloem!

Zo is het vaak in mijn leven gegaan. Waarschijnlijk voel ik daardoor wat deze grote zonnebloem aan doorzettingsvermogen heeft gebruikt. Het begon al toen ik hooguit tien jaar oud was. Het ‘lesgeven’ aan de kinderen uit de buurt, ofwel het vertellen wat ik had gelezen. Ik vond het fijn om dat te delen, en ik had altijd een grote kring leeftijdgenootjes om me heen die er van genoten.

Op mijn 17^e levensjaar mocht ik de chaotische administratie van de octrooiafdeling van de AKZO herstructureren. In een half jaar tijd had ik het zodanig opgezet dat alles binnen een paar minuten vindbaar was. Een karwei waar al jaren over werd gesproken dat het gedaan moest worden, maar waar iedereen tegenop zag.
Je moest namelijk honderden dossiers met moeilijke technische teksten induiken om te zien hoe ze gerubriceerd moesten worden. Wat heb ik er veel van geleerd, niet alleen van de taak maar ook wat ik allemaal te lezen kreeg. Onder andere leerde ik dat wanneer je een idee hebt, ergens op de wereld anderen precies hetzelfde idee hebben. Dat het tot leven komt, ligt aan de persoon die gelooft in zijn idee en ondanks tegenslagen het tot stand brengt.

Wanneer je een kring binnenstapt…

Op 19^e jarige leeftijd kreeg ik de leiding van de twee zaken van mijn ouders. Allebei waren ze tegelijkertijd zodanig ziek dat ze niet konden werken. Ik vond het heel jammer dat ik mijn fijne baan bij de AKZO moest opzeggen, maar het kon niet anders. Het waren min of meer kleine supermarkten. Een paar jaar later werden ze omgebouwd tot grote supermarkten.

Op het moment dat ik de leiding had, waren er zo’n 14 medewerkers. Ik was verreweg de jongste. De oudste medewerkster was al over de vijftig. De meesten werkten er vele jaren. Ik was dan misschien wel de dochter van de eigenaars, maar zij werkten er langer!
Zich niet realiserend dat ik als dochter al vanaf mijn tiende in de winkel hielp. Heel jong met het ’s avonds bijvullen van alle vakken. Vanaf mijn dertiende als het druk was in de winkel stond te helpen. Mijn ouders voerden de gesprekken over het wel en wee van de zaak waar wij als kinderen bij waren. Dus ook daardoor was ik goed op de hoogte van wat er gaande was. Toch zagen de medewerkers dat niet als zijnde dat ik er verstand van had. En dachten mij nog alles te moeten leren.

Ik kon me op dat moment beledigd voelen. Zo van: ‘Wat denken jullie wel, mij nog alles te moeten leren. Ik ken het langer dan jullie!’ Maar wat had ik daaraan, het zou dan misschien een ‘gevecht’ worden om de macht. Ik besloot het anders te doen.
Na een paar dagen belegde ik een vergadering. In het ‘kantoortje’, zoals wij dat noemden, kwamen we bij elkaar.

Ik vertelde hen: ‘Voorlopig neem ik de leiding op mij, maar dat kan ik niet zonder jullie. Natuurlijk hebben jullie mij al zaterdags, in de vakanties of als het druk was meegemaakt. Maar dat ik er nu helemaal alleen voor sta, is het toch anders. Ik stel daarom voor dat we het samen doen. Laten we er een nog betere zaak van maken. Het zou toch mooi zijn, dat als mijn ouders weer beter zijn er nog meer omzet is!’

Iedere persoon aan het woord latend

Per persoon vroeg ik wat men deed en wat de gewoonten waren. Alhoewel ik dat natuurlijk wist van de keren dat ik meegeholpen had. Ik vond het echter belangrijk dat zij dat zelf konden vertellen. In de weken daarna vroeg ik de een of de ander om raad. Vaak over dingen die ik zelf ook wel wist, maar hun inbreng was voor mij erg belangrijk. Immers als je geen inbreng hebt, doe je het nog niet samen!
Alhoewel ik niet makkelijk was, gedisciplineerd en precies, respecteerde men mij. Niet omdat ik de dochter van de baas was, maar omdat ik uitlegde waarom ik iets op een bepaalde manier wilde hebben. Als iets in de reclame was, vond ik het belangrijk dat ze dat aan de klanten vertelden. Dus als een klant iets wilde kopen, mededelen dat er eventueel een goedkoper alternatief was.

Ik vond het belangrijk dat zij wisten hoe je bepaalde groenten kon verwerken. Leerde hen waar de producten vandaan kwamen, waarom het in sommige jaargetijden duurder was, enz. De medewerkers werden daardoor enthousiast. De klanten waren nog enthousiaster, want ze konden met hun vragen bij ons terecht. Doordat ik een goed geheugen heb, onthield ik wat men de vorige keer had gekocht. Als men dan vroeg: ‘Wat zal ik vandaag eens eten?‘ dan kon ik hen antwoorden met: ‘Bent u vandaag druk of heeft u wat meer tijd? Zullen we vandaag dan eens dit proberen. U maakt het zus en zo klaar!’
De omzet steeg met de week. Niet alleen door mijn enthousiasme, maar ook doordat de medewerkers steeds enthousiaster werden. Ze kregen hart voor de zaak!

Als je in een nieuwe kring stapt, wees dan alert. Het is net zoals als je een steen in het water gooit. De kringen zijn nog lang zichtbaar, ofwel het wordt heel roerig! Ook al krijg je de leiding over een team, néém niet meteen de leiding. Respecteer de mensen die er eerder waren dan jij. Houdt rekening met dat de ‘tamtam’ over je vooruit is gegaan. Vraag hen wat de gewoonten zijn en verander heel langzaam deze naar nieuwe gewoonten. Neem daar de tijd voor, doe niets overhaast.
Vertel wie je bent en hoe je over bepaalde dingen denkt. Vraag dan of dat ook in hun plaatje past. Wees bescheiden en eenvoudig, stem je af op wat er is. Pas dan kun je echte veranderingen doorvoeren!

Laat je helpen door het Hogere!

Zo kan ik nog vele voorbeelden van mijn leven geven van de groei als de Zonnebloem. Op mijn 27^ste starten met een eigen bedrijf, dat uitgroeide tot twee kantoren. Het bestuurlijk meehelpen met het opzetten van het ADN (Assurantie Data Netwerk) van 1985 tot en met 1989. In diverse brancheverenigingen belangrijke bestuurlijke functies vervuld, etc. etc.
In 1988 gestart met het geven van opleidingen, seminars, etc. In 1992 startte ik een opleidingscentrum, om daarmee in 2004 op een nieuwe plek te beginnen. Mei 2007 begon ik met het verzorgen van internet radioprogramma’s. In augustus 2008 begonnen Sander en ik met Radio Merlijn.
Bij alles waarmee ik begon was het eerst een heel klein zaadje, dat langzaam groeide tot een klein plantje. Om vervolgens uit te groeien tot een krachtige vruchtbare Zonnebloem, waar vele mensen van genieten. Ging het allemaal gemakkelijk, nee dat zeker niet.

Het geloof dat het mogelijk is, was de basis van alles dat ik opzette. Mijn doorzettingsvermogen was de brandstof die het nodig had om tot groei te komen. Door zijwegen te nemen wanneer dat nodig was en soms het plan bijstellen was het pad dat ik beliep. En zie elk mosterdzaadje groeide uit tot een boom!

Mijn vertrouwen, dat wanneer je iets doet waar anderen baat bij hebben, je altijd wordt geholpen door God, Jezus, Maria, Allah of welke naam je voor het Hogere wilt geven, is groot. Ik vertrouw dat de juiste mensen op het juiste moment op mijn pad meelopen, in welke vorm dan ook. Dat vertrouwen je geen zekerheid biedt, maar het wel gemakkelijker maakt om door te gaan. Wanneer je beseft dat je Al-Een bent (Altijd Eén met alles) hoef je het nimmer alleen te doen. En zal je altijd door het Hogere worden geholpen!

Lieve groet,
Daisha

Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.
Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!