Belangrijke vragen

Afgelopen week kreeg ik de volgende mail van Z.: Hallo Daisha, Ik las je mooie blog van afgelopen donderdag. Ik vroeg mij af, je schreef het volgende: ‘Door ‘achter’ de woorden, de handelingen en de gebeurtenissen te kijken, werd ik me steeds meer bewust dat deze gebeurtenissen nodig waren om mij op een ander Levenspad te krijgen.’
En je gaf ook aan dat je jouw eigen rol hierin onderzocht. Kan je wat meer uitleg geven hierover hoe je achter de woorden en gebeurtenissen kijkt? En hoe je achterhaalt welke rol je hierin speelt? Ik zou hier graag wat meer duidelijkheid krijgen zodat ik achter ervaringen van vroeger (baby en jeugd) kan kijken en kan zien welke rol ik hierin speel en wat ik ervan kan leren? Dank je wel. Warme groet, Z.’

Als antwoord op de vragen: ‘Kan je wat meer uitleg geven hierover hoe je achter de woorden en gebeurtenissen kijkt? En hoe je achterhaalt welke rol je hierin speelt?’ zal ik een paar voorbeelden geven: Doordat mijn ouders druk waren met de zaak die ze hadden, was ik als ik vakantie van school had vanaf mijn vierde tot elf jaar vaak te veel voor ze. Ze dachten mij een plezier te doen door mij dan te laten logeren bij een van de twaalf tantes – zussen van mijn ouders. Mijn broer, die altijd heimwee had, mocht thuisblijven. Net zoals mijn kleine zusje, die zes jaar jonger was.

Ik had altijd grote moeite om in het andere gezin te wennen, en vond het dan ook niet echt leuk. Bij één tante vond ik het fantastisch, maar ze werkte dus daar kon ik slechts een enkele keer naar toe. Ieder gezin had, zoals dat gewoon is, eigen regels en gewoonten. Thuis werden we meestal vrijgelaten, sowieso qua kerkgang. Het gezamenlijk eten was er meestal bij ons niet bij, behalve op zondag. Uit school werd er niet zo opgelet of je bij een vriendin bleef of buiten aan het spelen was. Ik was nogal een buitenkind, dus was vaak in de uiterwaarden bij de Rijn te vinden.

Verschillende opvoedingswijzen

Bij een van de gezinnen waren er strikte regels. Onder andere moesten we het dagelijkse ontbijt en avondeten gezamenlijk gebruiken. Terwijl ik thuis altijd pas at wanneer ik honger had, en dat betekende dat ik thuis vaak het ontbijt oversloeg.  Maar in dit gezin was het ’s morgens én ’s avonds lang tafelen, waar ik als energiek kind een vreselijke hekel aan had. Bovendien moest je veel gezamenlijk doen, spelletjes, wandelen, etc. terwijl we thuis min of meer een ‘huishouden van Jan Steen’ hadden. In eerste instantie vond ik het wel bijzonder om alles samen te doen, maar ik voelde al gauw dat het ook een soort ‘gevangenschap’ was.

Bij het andere gezin waren de drie dochters van ongeveer mijn leeftijd en iets jonger. De dochters werden door hun ouders – vooral de moeder – alom geprezen om hun lenigheid, het slank zijn en hun intelligentie, etc. Het werd zo vaak gezegd dat ik het als kritiek op mij ervaarde. Ik was niet slank, niet lenig, wel intelligent. Ik voelde me daar zeker niet welkom. Toch kon ik het waarderen dat de ouders trots waren op hun dochters. En tegelijkertijd was ik blij dat ik niet zo hoefde te presteren van mijn ouders.

In weer een ander gezin moest ik – zo jong als ik was – ’s morgens mee poetsen, etc. Spelen was er vaak niet bij, want ’s middags werden er activiteiten georganiseerd waar ik geen fan van was, zoals lange wandel- of fietstochten.
Ook hier begreep ik, dat doordat ze het financieel zwaar hadden, het anders dan bij mij thuis ging. Mijn ouders betaalden voor mijn verblijf daar, dus ik was blij dat ze doordat ik daar logeerde wat extra’s konden doen. Bijvoorbeeld door onderweg tijdens die tochten een ijsje te kunnen kopen of zelfs een keer pannenkoeken te gaan eten.

Ieder huisje zijn kruisje…

En zo kan ik doorgaan met de diverse verschillen, die zo anders waren dan thuis. Zo klein als ik was wist ik dat ik te druk was om in de vakanties thuis te blijven. En begreep ook dat het voor mijn broer en jongere zusje niet mogelijk was om uit logeren te gaan. Ik paste me, in welk gezin ik ook was, aan en dacht dan altijd bij mezelf: ach, het is toch maar voor een paar weken en dan kan ik weer naar huis.

Daarbij leerde ik zo al heel jong dat elk huisje zijn eigen ‘kruisje’ had. De spanning die er vaak onderling was, elke dubbeltje te moeten omdraaien om de maand door te komen. Een vader die zich door vrouw en kinderen continu liet bedienen. De ijzigheid die er soms onderling was, de verdekte kwetsende opmerkingen, etc. etc. Ik deed net of ik het allemaal niet merkte, bleef vrolijk ook al verlangde ik naar huis. Ik leerde ervan dat het thuis zo gek nog niet was. Door zo vaak in diverse verschillende gezinnen te hebben gelogeerd, heeft dit zeker bijgedragen aan het begrijpen en het begeleiden van mensen.

‘Achter’ woorden en gebeurtenissen kijken

Hoe kun je ‘achter’ woorden en gebeurtenissen ‘kijken’, is de vraag van Z. Door niet alleen maar klakkeloos aan te nemen van wat je ziet of hoort, maar door dieper in te gaan op wat er is. Eigenlijk kijk je verder dan jezelf. Want mensen kwetsen je niet omdat jij het bent, maar omdat zij met zichzelf in de knoop zitten. Daarom is het goed om je af te vragen waarom iemand je kwetst. Is het door een gebrek aan eigenwaarde, om zich op die manier toch heel wat te voelen. De ouders van het gezin met de dochters bijvoorbeeld.
De tante van de strikte regels en gewoonten wilde haar kinderen een superjeugd geven. En had niet in de gaten dat de regels die ze stelde haar verlangens en die van haar man waren. En zeker niet van hun kinderen.

Ik was een kind dat continu vroeg ‘waarom’. Voelde ik dat ik het niet kon vragen, dan ging ik net zolang door totdat ik zelf doorgrond had waarom mensen zo vol hielden aan iets wat alleen henzelf verblijdde. Zoals ik al in mijn vorige blog vertelde: ‘Sowieso neem ik van jongs af aan elke dag voordat ik ga slapen ‘de dag door’, zoals ik dat noem. En kijk ik wat mijn ‘rol’ is geweest gedurende de dag, naar anderen toe, naar mijzelf toe en of ik mijn hart c.q. mijn Ziel niet heb verloochend.’ Om je rol te zien is het belangrijk dat je als het ware jezelf van buitenaf gaat bekijken, in het grote geheel. Dan zie je pas de samenhang en wisselwerking tussen jezelf en de ander(en).

Geestelijk mishandeld

Over de gebeurtenissen die mijn Levenspad totaal veranderde zou ik een boek mee kunnen vullen. Het is zoveel geweest, zowel fysiek, emotioneel en geestelijk. Ik zal in het kort een paar gebeurtenissen vertellen:

Op 19-jarige leeftijd ben ik gehuwd met een man die me vanaf dat het eerste kind is geboren geestelijk kleineerde. Ik was 21 jaar toen de eerste kwam en 22 jaar toen mijn tweede kindje kwam. Beiden hadden vanaf hun geboorte een handicap, wat als jonge moeder niet eenvoudig was om mee om te gaan. Mijn man had continu commentaar op me, ik was geen goede moeder, geen goede vrouw voor hem, etc. Bovendien vond hij het heel gewoon om vreemd te gaan. Ook de toenmalige specialisten vonden dat ik het niet goed deed. Terwijl de opvoedingswijze die ik bij de kinderen deed nu juist wordt aangeraden.

Toen ik 23 jaar was kon ik het leven (ofwel de continue kritiek) niet meer aan en nam een overdosis pillen. Vijf dagen lag ik in coma en toen ik daar uitkwam wist ik: het is niet de bedoeling van mijn Ziel dat ik wegga van deze aarde. Ik vroeg me af wat dan wel de bedoeling was. Het is een te lang verhaal wat daarna in korte tijd – nog geen jaar – allemaal gebeurde, vernederingen, ellende, maar ook mooie dingen die ik voor anderen voor elkaar kreeg, en uiteindelijk een totale bevrijding!

24 jaar: Gescheiden, ik droeg alleen de zorg voor mijn twee kinderen, en had veel moeite om financieel rond te komen. Een half jaar later ontmoet ik de man waar ik later mee trouwde en kwam in een luxeleven terecht. Hij was tien jaar ouder, had een geweldig salaris en verkeerde in de hoogste kringen. Op 27-jarige leeftijd startte ik als zelfstandige, op mijn 28^ste had ik drie bedrijven (fiscaal, assurantiën, financieringen) met twaalf medewerkers.

Afscheid

Toen ik 33 jaar was kreeg ik te horen dat ik nog drie maanden te leven had. Mijn buik was vol kanker, ook de buikwand en de lymfeklieren. Ook al zou ik worden geopereerd, de specialisten zagen weinig kans dat ik het zou overleven. Na twee zware operaties moest ik bestraald worden, maar dat weigerde ik. Inmiddels had ik daar bij anderen de gevolgen van gezien.
Vanaf mijn pubertijd tot dit bewuste moment was ik vaak depressief, en had ik vaak de gedachte ‘was ik maar dood’. Toen ik hoorde dat ik nog maar drie maanden te leven had, ontstond er in mij een kracht dat ik wilde blijven leven. En dat is nooit meer weggegaan. Ik heb gevochten en overwon de kanker. Hoe tegenstrijdig kan het zijn dat met de dood voor ogen, wat ik al die jaren verlangde, me juist deed leven!

39 jaar: mijn 16-jarige dochter loopt weg en komt in een sekte terecht. Deze meldt dit niet bij de bevoegde instanties. Maandenlang gezocht, gevreesd, etc. Eindelijk kwam er bericht waar ze was, maar meteen werd er al gezegd dat ik haar nooit meer zou zien. En dat is nu drie-en-dertig jaar lang al zo.
Toch bracht dit uiteindelijk ook een gunstige ommekeer op mijn Levenspad. Het bracht mij op het pad dat ik vanaf mijn 41^ste continu ben blijven lopen. Namelijk als healer en helderziende (Ik deed dit al een paar jaar, maar dan ‘achter de schermen’.) En startte met het geven van Energetische Opleidingen, Tarot en diverse workshops.
In eerste instantie geen vetpot, vandaar dat ik op mijn 42^ste twee bedrijven moest verkopen. Tien medewerkers gingen mee bij de overdracht en met twee medewerkers ging ik verder met de fiscale werkzaamheden. Hierdoor kon ik nog meer tijd besteden aan de nieuwe activiteiten.

Ellende blijft nooit altijd, tenminste als…

Zoals gezegd, ik zou nog veel meer voorbeelden kunnen geven. Zelfs nog ergere situaties, die ik niet kort kan vertellen. Daarom laat ik ze hier achterwege. Het kan een boek vullen met alle ups en downs die ik heb gekend. Jaren van ellende, maar deze keerden altijd weer naar iets vreugdevol. Mede doordat ik bleef vertrouwen dat ik er weer uit zou komen, bleef ik alert om nieuwe kansen te zien en aan te gaan. Mijn impulsiviteit was daarbij de grootste kracht, ook het altijd maar weer doorgaan. Zoals ik anderen vaak het advies geef: pas na 30 keer proberen mag je opgeven. Door dat in de praktijk toe te passen ben ik er altijd weer bovenop gekomen.

Financieel is het meerdere keren heel slecht gegaan. Doordat ik altijd eerst de maandelijkse financiële verplichtingen voldeed, en alle nota’s dezelfde dag dat deze binnenkwamen betaalde voordat ik iets voor mezelf uitgaf, ben ik ook daar elke keer weer uitgekomen.

In ieders leven zijn er nu eenmaal gunstige en ‘slechte’ jaren. De slechte jaren zijn er om je op je juiste levenspad te brengen. Of even op een zijweg, zodat je daarna met meer levenservaring verder kunt gaan. Zie daarom de ‘slechte’ jaren, wanneer ze in je leven zijn, niet als slecht, maar als jaren met minder mogelijkheden. Welke nodig zijn om je levenswijsheid en je zelfbewustzijn te vergroten.

Overgave = overwinning

Hoe kun je alles overwinnen? Door te blijven vertrouwen dat God nimmer bedoeld heeft dat ons leven een tranendal zou zijn. Hij geeft je kansen, vaak niet datgene wat we zouden wensen als we zelf een keus hadden. De keus die we hebben is hoe we erop reageren, daar laat God je volkomen vrij in.

Ga je in de overgave, blijf je vertrouwen dat het altijd weer een keer goed komt, dan kom je niet in de negatieve spiraal terecht. Want als je daarin bent (gekomen) laat je dan helpen om deze om te keren naar eerst het nulpunt en dan naar de positieve spiraal.
Blijf alert zodat je weet wanneer en hoe te handelen naar een gunstige tijd. Wanneer je bij de pakken neer gaat zitten, zie je deze kansen niet, zoals je kunt zien bij Tarotkaart zwaarden 9.

Ieder mens heeft de Magiër Tarotkaart nummer 1 van de Grote Arcana in zich.

Wil je ook zo kunnen leven, dan raad ik je aan om de Gratis Cursus TAROT te volgen die op mijn site staat. Hier kun je beginnen: https://www.daishadewijs.nl/de-tarot/ Iedere kaart is een nieuw hoofdstuk/les.

Lieve groet,
Daisha

Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!