Heerlijk er op uit, maar hoe hou je het gezellig?

Bij deze tropische temperaturen gaat men lekker naar het strand of zit men in de tuin, een barbecue misschien?! Het voelt heel vrij aan en toch… in menig gezin lopen de spanningen hoog op. Vaak onderhuids, het moet immers gezellig zijn. Totdat de – vaak vulkanische – uitbarsting komt. Hoe komt het toch dat de kinderen jengelen? Hoe komt het dat, terwijl de ouders hun best doen om het leuk te vinden met elkaar, er toch spanning is?

De oorzaken kunnen veelvuldig zijn. Doe-mensen krijgen de kriebels als ze ‘gezellig’ moeten stilzitten. De hitte kan parten spelen, daar wordt men moe en sloom van. Voor energierijke kinderen en volwassenen is dat ongewoon. Hierdoor voelen ze zich dan ook niet opperbest. Vandaar dat ze kribbig worden en/of weinig kunnen hebben. De drukte op het strand of in het verkeer kan het zijn, voor gevoelige mensen zijn dat te veel prikkels. En zo kan ik nog meer redenen opsommen, de vraag is echter: hoe kunnen we bewerkstelligen dat het voor iedereen aangenaam blijft?

Ik rij door dan zijn we er eerder

Ook hierop heeft Keukentafel Psychologie invloed. Wanneer men met de auto op vakantie gaat, of een dagje uit, zijn de zitplaatsen bepalend hoe de sfeer is. Degene die grotendeels voor het innerlijke van het gezin zorgt, zou aan de linkerkant moeten zitten, dus achter het stuur. Maar omdat de kostwinner zich verantwoordelijk voelt voor het gezin, gaat deze achter het stuur. En neemt de plek in van de verzorgende, waardoor de kinderen telkens een beroep doen op de ‘verkeerde’ ouder.

Hoe vaak is het niet, dat als dit de vader is, deze gek wordt van het gejengel. Deels natuurlijk omdat hij het niet gewend is, maar ook omdat de kinderen hem verantwoordelijk stellen voor hoe zij zich voelen. En dan kun je de situatie krijgen dat de vader macht gaat uitoefenen, dit om nog enigszins zeggenschap te hebben. Door bijvoorbeeld te stoppen wanneer hij dat wil in plaats van bijtijds de kinderen te laten plassen en even allemaal de benen te laten strekken.
Het algemene advies bij lange autoritten is om om de twee uur sowieso even pauze te nemen. Maar ja, hoe doe je dat als je in een file zit. Of als de bestuurder denkt: ik rij door dan zijn we er eerder en zijn we ook eerder van het gezeur af.

De bestuurder bepaalt

In gezinnen waarbij de vrouw de kostwinner is en de man grotendeels thuis bij het gezin, is de situatie net zo problematisch. De man, die de verzorgende is, gaat meestal achter het stuur. Maar wanneer men een auto bestuurt heeft men alle aandacht bij het verkeer nodig. Ook al zit hij op de plek van de verzorgende, hij kan zijn taak die in het gezin gebruikelijk is niet uitvoeren. Wat onbewust een schuldgevoel oproept, waardoor hij geprikkelder is dan anders.

Hoe los je dit op? Geestelijk volwassen mensen zullen zich realiseren dat het een ongewone situatie is. En daar dan ook op een volwassen manier mee omgaan, door rustig te blijven en de situatie niet te laten escaleren. Hij of zij blijft afgestemd op de medepassagiers en voorkomt het ongemak van de anderen. Het ongemak dat zij zijn overgeleverd aan de bestuurder, deze bepaalt immers wanneer er wordt gestopt of hoe er wordt gereden. Ook al zou op de vraag van de medepassagier(s) onmiddellijk worden gestopt, dan nog geeft het gevoel van afhankelijk te zijn van de bestuurder een machteloos gevoel. Vooral wanneer je een zelfstandig persoon bent of graag de controle over alles houdt.

Nu is niet iedereen geestelijk volwassen. Geestelijk volwassen ben je als je je niet door emoties laat leiden. Wanneer je met de ander gelijkwaardig omgaat, dus ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt…’ Of het nu kinderen zijn of andere volwassenen, dat mag geen verschil zijn.
Wanneer je nu voor jezelf concludeert dat je het stadium van geestelijk volwassene nog niet hebt bereikt. Is de enige mogelijkheid om je bewust te zijn van de situatie die ik hierboven beschrijf. En daar heel zorgvuldig mee omgaan. Je bereikt dan meteen dat je een grote stap zet op het pad van geestelijk volwassen zijn :).

Lekker gezellig op het strand of aan de barbecue

O.k., we zitten op het strand of gezellig buiten bij de barbecue, mijn advies is: blijf het geschrevene over de harmonie aan tafel (bijvoorbeeld hoofdstuk 2 en verder) in elke situatie toepassen. Dus ook al zit je niet aan tafel, maar op strandstoelen aan zee of op tuinstoelen.

Wat ook helpt, laat het niet gezellig ‘moeten’ zijn. Laat iedereen zijn of haar vrijheid behouden. Bij moeten is dat nimmer het geval. Er zijn zoveel manieren van je vrij voelen. Voor de een is dat allemaal gezellig bij elkaar zijn. De ander wil juist liever zijn of haar gang gaan. Een voorbeeld hoe mijn ouders ons vrij lieten:
Zij hielden ontzettend van lange wandelingen in het bos. Ik niet, ik ging heel graag naar het bos, maar dan om op één plek te blijven. Dan kon ik heerlijk de vogels horen, de natuur bewonderen, in bomen klimmen of even lekker lezen. Mijn ouders gingen urenlang wandelen en ik bleef bij de auto. Nu is dat meer dan vijftig jaar geleden, toen kon het nog om een meisje van twaalf alleen achter te laten. Toch kan er tegenwoordig ook nog steeds een compromis worden gevonden. Het is even nadenken en onderzoeken, je kind bijvoorbeeld bij een restaurant in het bos laten terwijl je wandelt. Uiteraard wanneer het kind een bepaalde leeftijd heeft.

Wanneer er visite kwam moesten we daar heel even bij zitten. Ongeveer een kwartier lang om gedag te zeggen, even een kort gesprek en dan konden we weer onze gang gaan. Omdat we wisten dat het slechts even was, hadden we als kinderen daar geen enkel probleem mee.
Door op de goede manier en in de verschillende situaties Keukentafel Psychologie toe te passen, krijg je een harmonische groep of gezin waardoor er nauwelijks nog verstoringen optreden.

Opvoeden of entertainment?

Ik schrok van een filmpje dat ik laatst zag. Het werd ter ere van de verjaardag van een van de kinderen opgenomen bij de kinderopvang. De kinderen die er waren hadden een leeftijd van twee tot vier jaar. De banken waar de kinderen op zaten hadden twee treetjes, zodat het een vrij hoge bank werd. De begeleidsters zaten op stoelen die duidelijk lager waren dan de zitting van de kinderen. Ofwel de kinderen konden op de begeleiders neerkijken. Geen gezonde situatie om jonge kinderen respect voor ouderen bij te brengen. Het is heel lastig om kinderen op te voeden of begeleiden als ze letterlijk en figuurlijk op je neerkijken.

Vaak hoor ik dat jonge kinderen tegenwoordig al jong zo mondig zijn. Nu ik dit heb gezien, weet ik wat men werkelijk bedoelt: brutaal. Ofwel geen respect voor de ander, of dat nu de ouder is of een vreemde. Door je kind hoger te plaatsen dan jijzelf, kan het niet anders dan dat het kind zijn of haar ‘rol’ niet meer weet.

Een gratis studie waardoor je leven een stuk aangenamer wordt.

Heb je de vorige hoofdstukken van Keukentafel Psychologie nog niet of niet allemaal gelezen? En je wilt meer harmonie in je leven of in je situatie? Lees deze dan vanaf de ‘Inleiding’. Maak er een studie van, het is helemaal gratis! Je hebt er je hele leven plezier van, in elke situatie!

Lieve groet,
Daisha

P.s.: In het programma Zielsverwanten, elke zaterdag om 20.00 uur, beantwoord ik vragen. Je kunt dit daarna nog de hele week bij ‘Gemist’ beluisteren via Radio Merlijn www.radiomerlijn.nl
Heb je een vraag? En dat kan over allerlei kwesties gaan, jezelf, je gezin, werk, familie, droom, gezondheid, etc. stuur deze met voornaam en geboortedatum van de betrokken personen naar daisha@radiomerlijn.nl  Privacy is verzekerd, ik noem geen naam of geboortedatum in het programma.

Wil je automatisch op de hoogte blijven van nieuwe artikelen over Keukentafelpsychologie? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.