Warm en veilig vóór je geboorte

Voordat je wordt geboren leef je negen maanden in de buik van je moeder. Het is daar heerlijk warm, zo rond de 37 graden. Het is wel een beetje donker in de schoot van je moeder, maar het voelt veilig en geborgen.

Op een gegeven moment zijn we voldragen en gaan we door een tunnel. De BDE-ervaren mensen (Bijna Dood Ervaring) spreken ook altijd van een tunnel. Bij onze geboorte hier op aarde komen we vanuit het donker in het licht. Bij ons overlijden vertelt men dat we eveneens vanuit een donkere tunnel in het licht komen.

Er is echter wel een verschil. Bij onze geboorte moeten we door een nauw kanaal, waardoor we het aardig benauwd kunnen krijgen. Of, zoals ik het had, dat je bijna stikt doordat de navelstreng om je nek zit. Daarbij komen we van de warmte (37 graden) in de kou van hooguit 21 graden.

Een zware zwangerschap

Bij onze geboorte hebben we dus al de eerste teleurstelling van dit aardse leven te pakken. Soms begint de teleurstelling zelfs al in de baarmoeder. Bijvoorbeeld als de moeder weinig aandacht aan de baby kan geven of zelf traumatische gebeurtenissen meemaakt tijdens de zwangerschap.

Toen mijn moeder zwanger was van mijn veertien jaar jongere zus, gebeurde er veel. Mijn ouders waren hun kleine supermarkt aan het verbouwen naar een drie keer zo grote zaak.

Twee keer werden alle machines en bouwmaterialen gestolen, waardoor de verbouwing stilviel. Gelukkig was op een gegeven moment iemand bereid hen financieel te helpen.

Vreselijk verlies

En alsof dat niet genoeg was, overleed in deze periode plotseling op 64-jarige leeftijd mijn Opa – de vader van mijn moeder – aan een hartaanval. Hij was nooit ziek, kreeg op zijn werk een hartaanval en overleed op weg naar het ziekenhuis.

Mijn moeder en mijn Opa waren erg aan elkaar gehecht. Mijn moeder was door zijn overlijden tijdenlang ‘verdoofd’. Alles ging langs haar heen, de baby in haar buik kreeg nauwelijks aandacht. Er waren in die negen maanden zwangerschap zelfs nog een paar gebeurtenissen waar mijn ouders – en vooral mijn moeder – het erg moeilijk mee hadden.

Gevoelens al vóór de geboorte

Zo kun je dus wanneer je in de buik van je moeder zit, al een verloren en/of eenzaam gevoel hebben. Zelfs een afgewezen gevoel, of het gevoel dat je er niet bij hoort. Maar goed dat we ons op die leeftijd nog niet bewust zijn van de opgelopen trauma’s. Of… misschien zit het zo diep in ons onbewuste dat de gevolgen ervan er wel zijn, maar dat we niet bewust weten waardoor het is ontstaan.

Bij de geboorte krijgen we het benauwd, komen in het licht en voelen meteen de kou. Baby’s huilen dan niet alleen om medische redenen; misschien ook uit verlangen naar het licht waar ze vandaan kwamen.

Waarom huilen we?

We hebben negen maanden lang in een warm lichaam geleefd. De kou die bij de geboorte begint kan een grote teleurstelling zijn. Ik kan me dus goed voorstellen dat we bij onze geboorte meteen huilen. Wist je trouwens dat men pas ontdekt heeft dat baby’s ook al in de baarmoeder huilen?!

Het enige wat je als baby kunt doen als er iets is, is huilen! Het is de enige vorm van communicatie, buiten lichaamstaal, die je als baby hebt. Zodra een baby iets nodig heeft, gebruikt hij dat, en zal net zolang doorgaan met huilen tot op zijn behoefte wordt gereageert.

Waarom jij bij je ouders kwam

We komen niet zomaar bij onze ouders. We zijn bij onze ouders gekomen omdat we daarvan kunnen leren. Of hoe het niet moet, of als voorbeeld zijnde hoe het kan. Er kunnen vele redenen zijn waarom je in je geboortegezin kwam:
* je had nog wat goed te maken met je ouders en/of andere gezinsleden
* in een vorig leven had je elkaar zo lief, dat je dit in het huidige leven wilt voort zetten.
* er zijn problemen blijven liggen die jullie voor altijd opgelost willen hebben
* je ouders zijn in een vorig leven je bedienden geweest, ook dat zet zich soms voort in het nieuwe leven.
* in je vorige leven had één of beide ouders weinig aandacht voor je, en dat kom je nu opeisen.
* vroeger werden kinderen ‘weggegeven’. Het kind werd naar het klooster gebracht omdat de ouders geen geld hadden om ze te onderhouden. Of er waren andere redenen voor, en kom je nu bij hen om te ervaren hoe het is om samen te leven. En dat kan erg wennen zijn door de onbewuste verwijten die er misschien nog in je bestaan vanuit vorige levens.
* in het Oosten heeft men het over Karma,. Ofwel wanneer je je ouders of andere gezinsleden iets ernstigs hebt aangedaan in een vorig leven, krijg je in dit leven de ervaring hoe dat voelt doordat zij datzelfde nu naar jou doen.
* je komt in dit gezin om de leden ervan naar een hoger bewustzijn te brengen. Lees daartoe mijn blog: Het Zwarte Schaap
Dit zijn slechts enkele redenen waarom we bij elkaar zijn gekomen.

Kijk eens naar je eigen situatie.
Kun jij daar uithalen waarom jij in je geboortegezin kwam?

Terug naar het Licht

Het zou best zo kunnen zijn dat de baby niet alleen om ‘technische’ redenen huilt. Als het hoofdje is geboren duurt het ongeveer 10 tot 20 seconden voordat de ademhaling op gang komt. Bij de bevalling stijgt het koolzuurgehalte in het bloed en de ademhalingsorganen worden geprikkeld om zuurstof binnen te halen.

Daardoor gaan baby’s schreeuwen. De ademhaling komt op gang doordat er druk op het hoofdje komt te staan en doordat er minder bloed door de navelstreng stroomt.

Zou het huilen mede komen doordat de baby, na de ervaringen van de zwangerschap en de geboorte, graag terug wil naar het licht waar de baby vandaan kwam. Helemaal vergetend dat je juist deze dag hebt gekozen om geboren te worden, en bij deze ouders en in dit geboorteland terecht wilde komen.

Mijn weg naar inzicht

Vanaf mijn dertiende besefte ik dat ik voor mij dé ideale ouders had. Voor die tijd voelde ik me vaak in de steek gelaten. Toen ik tien jaar oud was, was ik al zo volgroeid dat mijn lengte daarna altijd hetzelfde is gebleven.

Ik kreeg op die leeftijd mijn menstruatie en moest al een bh dragen omdat mijn borsten niet meer zonder konden. Waarschijnlijk doordat men mij op de leeftijd van 16 jaar schatte, kreeg ik door mijn omgeving – dus ook van mijn ouders – verantwoordelijkheden die eerder bij een volwassen leeftijd hoorde.

Volwassen taken

Bij kibbelpartijen moest ik de wijste zijn. De taken die ik kreeg hoorde niet bij een tienjarige. Maar ja, ik zag er meer uit als een puber dan als een kind. Op mijn 12^e hielp ik mijn tante tien dagen mee met de verzorging van haar pasgeboren zoon.
(Op de foto rechts ben ik 14 jaar.)

In de schoolvakanties had ik de zorg voor de drie jongere kinderen uit ons gezin. Verder bestonden mijn taken uit het elke dag meehelpen in de zaak van mijn ouders. Terwijl ik in die tijd juist heel graag huiswerk had gemaakt, enz., enz.

Gaandeweg werd ik de ‘moeder van mijn moeder’. Door wat er tijdens de zwangerschap van mijn zus met mijn moeder en beide ouders gebeurde, werd me veel duidelijk. Het verdriet, de onmacht van mijn moeder had een grote impact op me. Ik zag door alles wat er gebeurde zo jong al mijn moeder als mens in plaats van de moeder die ik voor die tijd graag wilde.

Vanaf die tijd begreep ik mijn moeder, ook al begreep ze mij niet. Dat hoefde ook niet, haar begrijpen was – zeker vanaf die tijd – voor mij voldoende. Tijdens de zwangerschap van mijn zus brachten we samen vele nachten door met mooie gesprekken. Mijn moeder vond hier zo’n troost in dat ze het gebeurde min of meer aan kon. En zo werd ik de moeder van mijn moeder!

Helderziende gaven

Mijn voorspellende gaven maakten haar bang. Ze vroeg me dingen niet meer te zeggen ‘want als jij het zegt komt het altijd weer uit’. Zo leerde ik dat je niet altijd alles hoeft te vertellen wat je ziet.
(Op de foto links ben ik 16 jaar.)

In die gesprekken vertelde mijn moeder dat ze niet begreep hoe ik dingen vooruit kon zien. Tot die tijd dacht ze dat ik het bedacht, of dat ik het naar ons toe trok door het te vertellen. Ze was er bang voor. Ik zag haar angst en begreep waarom ze voor die tijd zo op mij reageerde.

Halve zinnen en gedachtenkracht

Mijn moeder sprak meestal met halve zinnen. Zoals bijvoorbeeld: ‘weet je wel, van de dinges van dinges en de dinges van de dinges.’ Hierdoor leerde ik ‘achter’ de woorden te ‘kijken’. Ik leerde haar te begrijpen zonder dat ze de woorden uitsprak. Ofwel ik leerde me af te stemmen op haar Ziel.

Mijn vader was meestal stil, vaak erg in zichzelf. We konden een uur samen zijn en hadden dan een heel gesprek zonder woorden met elkaar. Ik leerde bij mijn vader via gedachtenkracht te communiceren. En dat energetisch communiceren, dus zonder woorden te gebruiken, heel doeltreffend kan zijn.

Alles heeft een doel

Gelukkig dat ik al jong besefte het waarom van heel veel. Ik had me ook gefrustreerd kunnen voelen, omdat ik al op jonge leeftijd geen kind meer kon zijn door de verantwoordelijkheden die ik kreeg. Of dat ik mijn moeder nooit kon begrijpen, omdat ze altijd maar halve zinnen zei.

Ik had me gefrustreerd kunnen voelen bij een vader die als je wat vroeg nooit meteen antwoord gaf. Ik had me bij mijn broers en zussen achtergesteld kunnen voelen, omdat zij wel mochten spelen, etc., etc. Maar doordat ik het al jong anders zag, ging ik begrijpen van oké, dat is dáár voor en dat is dáár voor.

Gods bedoeling

We komen allemaal op aarde bij ouders van wie we kunnen leren. Dat was Gods bedoeling, uiteraard met behoud van onze vrije wil. Ook je familieleden leren je ieder voor zich iets specifieks. Iets dat je vóór je geboorte koos, omdat je het in dit leven nodig hebt voor je groei.

Het gaat in dit leven niet om kennis of prestaties. Maar om innerlijke wijsheid, tevredenheid en inzicht in waarom dingen gebeuren. Je Ziel is gekomen om datgene te ontwikkelen wat nog niet of niet voldoende is ontwikkeld. Om tevreden met onszelf te zijn, en – wat heel belangrijk is – om te doorzien waarvoor alles in je leven gebeurt.

Ontdek het…

Daarvoor komen we bij ouders waar je écht veel van kunt leren, ieder zo zijn eigen stukje. En dat was God zijn bedoeling ook, maar tegelijkertijd was het zijn bedoeling dat jij je eigen keuze maakte en dat jij je eigen vrije wil gebruikte.

Je bent bij je ouders, broers en zussen gekomen omdat ze je ieder voor zich iets specifieks kunnen leren. Iets waarvan jij voordat je naar de aarde kwam zei: ‘Dit is wat ik nodig heb om mezelf naar een hoger bewustzijn te ontwikkelen. Dat is om mijn kwaliteiten en gaven te gebruiken. En dit of dat heb ik nodig in mijn volwassen leven. Of om het na te doen, of juist het tegengestelde te doen.’

Heb jij al ontdekt waarom je bij je geboorte in dat bepaalde gezin wilde komen? Heb jij al onderzocht welke redenen er voor je waren om datgene mee te maken dat je hebt meegemaakt in je jeugd, en/of als volwassene?

Door mijn gaven kan ik je helpen met:
* welke missie je voornemens was toen je naar de aarde ging
* waarom je deze ouders koos
* zo ook je eventuele broers en zussen
* wat je kunt doen om hen, maar ook jezelf te begrijpen.

Mocht je een afspraak willen maken, houdt er dan rekening mee dat er op dit moment een wachttijd is van drie maanden. Je kunt alleen telefonisch een afspraak maken, Sander helpt je graag!

Lieve groet,
Daisha

P.s.: Niet alle baby’s huilen bij hun geboorte, lees hier…

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!