Wanneer ben je paranormaal, en wanneer beschouwt men je als normaal? Wanneer je qua gedrag enigszins afwijkt van wat men als ‘normaal’ beschouwd, krijg je al snel een sticker opgeplakt. Heb je veel energie als kind, en ben je daardoor drukker en levendiger dan de andere kinderen, of je kunt je niet zo goed concentreren dan heb je ADHD. En je hebt ADD als je een gebrek aan aandacht en concentratie hebt, maar geen hyperactiviteit.

Teveel prikkels

Helaas wordt meestal niet gecontroleerd of de omgeving van het kind teveel prikkels afgeeft. Te veel voor het kind of de volwassene met het stempel ADHD. Er wordt meestal ook niet gekeken of de persoon ongelukkig is in zijn of haar huidige situatie. Er wordt gekeken naar wat de persoon doet, maar niet naar wat de oorzaak is. (In de Ziekenzorg lijkt dit heel gewoon te zijn. Men bestrijdt de klachten, maar gaat niet op zoek naar wat de oorzaak is, en hoe deze kan worden weggenomen.)

Een vrouw werd betiteld als ADHD, geweldig(!). Ze kreeg een PGB ofwel een rugzakje. En mocht diverse therapieën doen, die overigens niets hielpen. Het was voor haar één grote vakantie, haar gezin met man en vijf kinderen ontvluchtend. Totdat ze na jaren te horen kreeg dat de PGB stopte. Ze ging scheiden en was weer helemaal zoals ze zelf wilde zijn. Het uit haar omgeving weggaan was voor haar de enige oplossing.

Wanneer de term ADHD in de jaren vijftig/zestig zou hebben bestaan, dan had ik beslist als kind de stempel ADHD gekregen. Ik was een levendig kind, zoals men het vroeger noemde. Nu zegt men het is een druk kind, maar is dat ook zo? Is het niet dat de prikkels die iedereen in de huidige maatschappij ervaart ervoor zorgen dat we het nu ‘druk’ noemen? Levendig wil zeggen dat je bruist van vitaliteit, je bent vol LEVEN! En wie wil dat nou niet, heerlijk dartel en vol animo in het leven staand.

Wat is normaal en wat is paranormaal?

Het woord paranormaal wordt al heel gauw gebruikt als je enigszins anders denkt, doet of handelt. Men heeft paranormale standpunten, paranormale dromen, en iets wordt al gauw als paranormaal betiteld omdat men het niet feitelijk kan bewijzen.

Weet je dat iedereen paranormale gaven heeft? Ook mensen die dit niet geloven. Bijna iedereen heeft wel eens een voorgevoel gehad of een droom die uitkwam. Paranormaal wordt vaak gezien als iets dat er niet ‘is’ maar toch ook weer wel…. ongrijpbaar, onbegrepen en onverklaarbaar.

Mijn vader, geboren maart 1921, had als kind zoveel energie dat hij regelmaat met het stokje kreeg. (Dat mocht nog in de jaren twintig.) Maar ja, met 72 kinderen in de klas, was het voor de leerkracht niet eenvoudig om de rust te bewaren.

Toen mijn vader tien jaar was, moest hij van school om thuis mee te werken in de zaak. Vroeger werd de leerplicht niet zo streng gehandhaafd. Ook al had mijn vader slechts een paar jaar lagere school, het ontbrak hem niet aan intelligentie. Ook zonder scholing kun je – zoals mijn ouders deden – twee supermarkten groot maken. Met een zienswijze welke nu heel normaal is, maar vroeger (nog) niet bestond.

Was mijn vader paranormaal met zijn vooruitziende werkwijze? Eind jaren vijftig hadden ze al verpakt vlees in de zaak voor mensen die alleen woonden, verkochten ze (verse) kant-en-klare maaltijden, kon je brood kopen om thuis af te bakken, etc. etc. Alles dat nu normaal is, maar pas in de jaren tachtig/negentig een beetje in opkomst kwam.

Het spirituele Pad

Wanneer je je op het spirituele pad begeeft, is de grootste ontdekking dat je met je Ziel kan ‘praten’. Dat is geen fantasie, maar werkelijkheid. Je ontdekt eigenschappen in je, waar je voor die tijd van gedacht had dat jij ze niet had. Zoals aura’s zien, achter (beyond) de feitelijke wereld ‘kijken’, je afstemmen op iemand en met zijn of haar Ziel praten. Critici zullen nu misschien zeggen, dat dat onmogelijk is. Geloof me, iedereen heeft het in zich om dit te ontwikkelen.

Vanaf 1984 – en nog steeds – begeleid ik mensen die daar voor willen openstaan, en dat dan ook bereiken. Als de criticaster zijn of haar ego opzij kan zetten, dan is het pas mogelijk dat hij of zij dit kan ontwikkelen, eerder niet. Kritiek komt vanuit het ego, het ego dat altijd denkt het beter te weten. Zolang je niet in de overgave kan gaan, omdat je van jezelf een uitgesproken mening moet hebben, is het moeilijk om iets energetisch te ervaren!

De boeddhistische monnik Sogyal Rinpoche zei lang geleden:
‘Wanneer je je op het spirituele pad begeeft, wanneer het werkelijk diep gaat, komen er soms veel dingen naar boven. Daarom vertel ik mijn leerlingen altijd dat het heel belangrijk is om te bedenken dat dit proces slechts een zuivering is, en dat ze niet moeten opgeven. Als je het vuil uit jezelf boent, wordt het smeriger dan het aanvankelijk was.

Maar als je halverwege stopt, wordt het erger! Wanneer ik vuile sokken was, vind ik het daarom heerlijk als het vuil eruit komt, omdat ik dan weet dat ze worden gereinigd.

In die zin wordt al het lijden gezien. Omdat we het leven niet alleen beschouwen in relatie tot dit leven, maar altijd als verbonden met het leven ervoor. Wat we in het verleden ook hebben gedaan, in dat karma, of in dit leven, wordt door de werkelijk krachtige leringen soms aangewakkerd en naar de oppervlakte gebracht. Wanneer je werkelijk in staat bent om dat onder ogen te zien en er op zinvolle wijze mee weet om te gaan, kun je in feite een eind maken aan veel negatief karma waaronder je anders misschien zou moeten lijden of dat je gedurende vele levens zou moeten ervaren. We kunnen er een eind aan maken. Wij zien het lijden als het beëindigen van een bepaald patroon.’ – Parabola (18:1) lente 1993, blz. 95

Normaal of psychiatrisch patiënt?

Ik heb  in de jaren tachtig een aantal keren mogen werken met psychiatrische patiënten. Patiënten die opgenomen waren in een Psychiatrisch Ziekenhuis, en waar geen enkel behandelplan tot dan toe had geholpen. De één was opgenomen omdat hij stemmen hoorde en daar helemaal gek van werd. Een vrouw die zichzelf in de armen sneed, en vol littekens zat. Weer een ander die een aantal zelfmoordpogingen had ondernomen. Of een man die dacht dat hij God was. En zo waren er vele oorzaken waarom ze waren opgenomen.

Deze mensen hadden één ding met elkaar gemeen, ze waren ontzettend gevoelig. Ze konden de prikkels van buitenaf en/of de omstandigheden in hun dagelijkse leven niet aan. Wanneer je, zoals ik kan, kan praten met hun Ziel dan is een oplossing vrij eenvoudig. Je Ziel weet hoe je bepaalde heftige emoties weer ‘normaal’ kunt krijgen. Hun Zielen gaven aan wat ik kon doen om hen uit die heftige emoties c.q. illusies kon halen.

Nadat ik hen enige tijd had behandeld waren ze, zoals dat heet, genezen. Waren ze dan ziek? Nee, want wat ik deed was niets anders dan hen (weer) in contact te brengen met hun Ziel. Omdat we nog een tiental jaar met elkaar contact bleven houden, hoefde ik ze af en toe alleen maar een ‘zetje’ te geven om weer verder te kunnen.

Waren deze mensen dan paranormaal in plaats van abnormaal? De samenleving vond hen abnormaal. Door geen contact met je Ziel te hebben kan je depressief of radeloos worden. Je kunt een vernietigingsdrang in je krijgen, zoals alcoholverslaving, eetstoornissen, etc. De oplossing is bijna altijd: contact hebben met je Ziel.

Praten met het onzichtbare…

Van kind af aan ‘sprak’ ik met poppen, met dieren, met bomen en de natuur. Heb jij dat ook als kind gedaan? Wat je deed was in wezen praten met je Ziel. Immers je kreeg in gedachten altijd een antwoord terug van je pop, je hond, de natuur!

Mocht je als kind dit niet hebben gedaan, dan wil het niet zeggen dat je het niet kunt leren. Iedereen kan contact maken met de eigen Ziel. Het betekent niet dat je dat in een paar minuten kunt leren. Kijk hoelang je er over hebt gedaan om je rijbewijs te halen, of het leren lopen, fietsen, enz. Het kost tijd, maar je krijgt er kostbare tijd voor terug!

In de Familie Opstellingen die ik geef en aan studenten leer, wordt keer op keer bewezen dat je als representant precies de woorden zegt die de persoon waarvoor je de plaats inneemt ook in het dagelijkse leven zou zeggen. Let wel: de opstellingen gaan in eerste instantie zonder woorden. Je weet ook niet wie je vertegenwoordigt.
En toch… wanneer men na de opstelling gaat vertellen wat ze hebben ervaren, gebruiken ze de specifieke woorden van de opgestelde persoon. En niet alleen de woorden, maar ook hoe de persoon denkt over degene die de opstelling doet. Hierdoor krijg je een eerlijk beeld naar hoe de interactie is tussen de persoon in het dagelijkse leven en de opsteller. Vandaar dat in één sessie van een uur heel wat duidelijk wordt. Met de opstelling wordt zichtbaar gemaakt hoe men op onbewust niveau met elkaar omgaat.

Hoe zo’n opstelling gaat en wat je daarmee kunt oplossen heb ik al eerder een uitgebreid artikel over geschreven.

De Stichting Pandora had eens een affiche:
Ooit ‘n normaal mens ontmoet? En…, beviel ‘t?

Zijn we allemaal paranormaal?

Wat is normaal? Normaal is volgens Wikipedia: wanneer er sprake is van een harmonische relatie tussen de persoon en zichzelf, de persoon en de ander, en de persoon en zijn omgeving. Wanneer iemand goed in zijn vel zit, binnen de sociale normen kan functioneren, correct reageren naar anderen, en de eisen van de omgeving aankan, spreekt men van een normaal functionerend persoon.

Wat bedoelt Wikipedia met ‘wanneer er sprake is van een harmonische relatie tussen de persoon en zichzelf’? Er staat ‘zichzelf’. Hoort er misschien te staan: wanneer er sprake is van een harmonische relatie tussen de persoon en zijn of haar Ziel?
Tja, waarschijnlijk wordt dat paranormaal genoemd. Terwijl het voor iedereen normaal kan zijn.

Zo kan het zijn dat je ergens loopt en dan in een fractie terugschrikt omdat je iets voelt. Als je dan kijkt, is er niets. Maar er heeft op die plek wel ooit iets gestaan. Het was er nog steeds, maar dan alleen de energie ervan. Bijvoorbeeld als een muur, een gebouw, een deur of wat dan ook jarenlang ergens heeft gestaan, dan blijft de energie ervan nog steeds bestaan. Als je dit niet weet dan kun je onzeker worden, want je voelde duidelijk iets. Alles dat je vastpakt of waar je naar kijkt, beïnvloed je. Vandaar dat je, zonder het je wellicht bewust te zijn, er ook op reageert.

Je ziet ook dat wanneer ergens ooit een ernstig ongeluk is gebeurd, daar later regelmatig ongelukken plaatsvinden. Zonder dat het een onveilige situatie is op die plek! De energie van het eerdere ongeluk blijft hangen, en men reageert daarop door iets onvoorzichtigs te doen.

Sommige mensen zijn zo gevoelig dat dit ‘weten’ continu in hun bewuste aanwezig is. Ze horen stemmen, zien dingen die er niet zijn, maar er wel geweest kunnen zijn. Ze worden opgenomen in een psychiatrische inrichting en krijgen medicijnen waardoor min of meer hun bewuste wordt verdoofd. Jammer, want als men het als normaal beschouwt dat je contact hebt met je Ziel, zou hun behandeling zeker anders zijn.
Ik praat in mijn blogs veel over de Ziel, omdat ik hoop dat ooit heel veel mensen bewust zijn dat je Ziel graag contact wil hebben met jou als mens!

Lieve groet,
Daisha

P.s.: De opleiding Zielentaal start 30 september 2022. Zie hier voor meer informatie en aanmelding.
Wacht niet te lang, want er zijn al een aantal aanmeldingen.

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!