Kleine woorden met een Grote betekenis

Weet je dat mensen meer vertellen dan de woorden die ze uitspreken? Nu denk je misschien: ‘Ja, dat ken ik: lichaamstaal.’ Inderdaad lichaamstaal zegt soms meer dan de woorden die worden gezegd. Nu bedoel ik echter de woorden tussen de woorden. Deze zeggen zo ontzettend veel, je kunt daarin de verborgen boodschap ontdekken. Daarin herken je wat men werkelijk bedoelt.

Het spreekwoord: ‘Wat je zegt dat ben je zelf.’ Is hierbij zeker van toepassing. Voorbeeld: iemand vertelt je iets aardigs en gaat dan verder met: ‘Ja, maar…’ Heel jammer, want je hoort alleen nog datgene dat achter het ‘ja, maar…’ komt. En dat is meestal minder aardig.
Zodra je ‘ja maar’ hoort, spits je namelijk je oren, dat gaat onbewust. Door die twee kleine woordjes ben je helemaal op je hoede. We zijn zelfs zo geprogrammeerd dat we zelfs verwachten iets vervelends te horen te krijgen.

Je onbewuste spreekt…

Bijvoorbeeld: iemand zegt: ‘Ik vind je een reuze aardige meid, maar….. ‘ en natuurlijk praat die ander dan door. Er zit echter een tegenspraak in. Na dat ‘maar’ komen woorden die vaak het tegengestelde zijn van het eerste gedeelte van de zin. In ieder geval wat voor die ‘maar’ of ‘ja maar’ wordt gezegd.

Diep in je onbewuste resoneert de vraag: ‘Vindt de ander mij wel aardig?’ Je voelt dat er iets niet klopt, en onbewust ontstaat er irritatie naar de ander. Mocht je het op dat moment wel bewust zijn, dan kan je beter aan de spreker vragen wat hij of zij bedoelde.

Wil degene die een ‘ja maar’ zegt op voorhand het leed verzachten door eerst iets leuks te zeggen? Of door een compliment te geven, of bedoelt hij of zij in werkelijkheid slechts het tweede gedeelte van de zin?

Ook al zijn het voor de ‘ja maar’ alleen mooie woorden, zoals gezegd: het zal je onbewust irriteren, en misschien ook wel bewust. Het compliment blijft niet hangen, je voelt er klopt iets niet. En daar heb je helemaal gelijk in, het klopt zeker niet. Eerst een compliment geven, bijvoorbeeld: ‘Ik vind je een reuze aardige meid, maar je werk is waardeloos.’

Onbewust maak je van de twee delen één zin en hoor je: ‘Ik vind je waardeloos!’ Weet je dat bij ons min of meer ingebakken zit dat men eerst iets leuks zegt of compliment geeft en daarna het tegengestelde?

Heel gewoon

Zo ook de tussenwoordjes ‘en’ of ‘gewoon’.  Als je erop let, merk je pas hoe vaak iemand dat zegt. Of hoe vaak je het zelf zegt. ‘Dat doe je toch ‘gewoon’? Wanneer men een advies geeft dat niet eenvoudig is, dan wordt er vaak gezegd: ‘Dan kun je dat gewoon op die manier doen.’

Door het woordje ‘gewoon’ plaats je de ander in een moeilijke situatie. Onbewust voelt de ander door dat kleine woordje ‘gewoon’, dat het niet gewoon is. Je hebt dan kans dat de ander je advies niet opvolgt. Gebruik daarom liever niet het woord ‘gewoon’.

Nog een voorbeeld: Iemand zegt ‘Ik moet toch gewoon mijn mening kunnen zeggen? Je voelt – ook door de toon waarop het wordt gezegd – dat het voor die persoon niet gewoon is om zij of mening te zeggen. Het woord ‘gewoon’ is vaak misplaatst. Het zet je op het verkeerde been. Meestal wordt het woord ‘gewoon’ gebruikt wanneer het juist niet gewoon is. Vandaar dat als je er mee aan de gang gaat het één grote teleurstelling wordt. Het blijkt immers helemaal niet zo gemakkelijk te zijn.

Echt waar, ik zweer het je…!

Wat men ook regelmatig achteraan een zin zegt is: ‘echt waar’. Of men begint met: ‘eerlijk gezegd’. En dan vraag ik me af: eerlijk gezegd? Waarom begin je met die woorden? Is het, als je een andere keer iets zegt, dan niet eerlijk?

Of men begint met: ‘Ik zweer je…’  Let er maar eens op, bij de woorden ‘eerlijk gezegd’ of ‘echt waar’ of ‘ik zweer je’ gaan er allerlei alarmbellen bij je rinkelen. Immers waarom moet iemand zweren, als deze iets vertelt wat (gewoon 😉) waar is? Was het eerdere dat is gezegd dan niet waar?
Door de bevestiging dat iets eerlijk, waar of echt is, haalt degene die het zegt zijn verhaal onderuit.

Veel mensen gebruiken stopwoordjes. Heb je er wel eens op gelet welk stopwoord jij het meeste gebruikt? ‘Eigenlijk’ is ook zo’n woord. De werkelijke betekenis hiervan is ‘oorspronkelijk’, of wel dat wat echt zo is.
Wanneer je zegt: ‘Eigenlijk heb ik daar geen tijd voor.’ Haal je door het woord ‘eigenlijk’ je geloofwaardigheid onderuit. Wanneer je in plaats daarvan zegt: ‘Daar heb ik geen tijd voor.’ dan komt dit concreet en krachtig over bij de ander. Het woord ‘eigenlijk’ geeft de ander de kans om jou onder druk te zetten, zodat je het toch gaat doen.

Stopwoordjes

‘Ehhh…’ is een veelgebruikt stopwoord. Men gebruikt dit om langer te kunnen nadenken. Echter wanneer je dit vaak in je zinnen terug laat komen, wordt het voor degene die luistert een onsamenhangend verhaal. Die gaat onbewust op de ehhh’s letten, omdat dat de meeste aandacht trekt. Men let nauwelijks meer op de zinnen die je tussen de ehhh… zegt. Waardoor er onnodige discussies ontstaan!

Heb je wel eens gehoord: ‘Het is voor je eigen bestwil.’? Je ouders zullen dat in je jeugd beslist wel eens hebben gezegd. ‘Je moet je kamer opruimen.’ En jij antwoord: ‘Ja, dat doe ik straks.’ De reactie van je ouders is: ‘Het is voor je eigen bestwil.’ Of je moet zo laat thuis zijn, en weer er achteraan: dat is voor je eigen bestwil. Of: ‘Je moet de groente opeten, dat is goed voor je, dat is voor je eigen bestwil.’

In wezen wordt er mee gezegd: ‘Ik doe het of ik stel deze regel omdat het goed voor je is.’ Geloof jij in die opofferingsgezindheid? Degene die het zegt heeft daarmee een verborgen agenda. Het is inderdaad voor de ‘eigen’ bestwil, namelijk van de persoon die het zegt.

Wat kun je beter zeggen dan het woord ‘maar’? In plaats van ‘maar’ kun je het beter vervangen door ‘en’ of ‘of’. Je kunt het ‘maar’ ook weglaten. Voorbeeld: ‘Ik adviseer je om het zus of zo te doen, maar je moet zelf weten hoe je het doet.’
Zogenaamd krijg je de ruimte om het op je eigen manier te doen. Het woord ‘maar’ geeft echter aan, dat als je dat zou doen dit niet op prijs wordt gesteld. Hoor het verschil met: ‘Ik adviseer je om het zus of zo te doen, en je mag zelf weten hoe je het doet.’

Men zegt het een en bedoelt het andere

Zo zijn er vele stopwoordjes die onbewust bij de ander vraagtekens oproepen. Of dat de ander totaal iets anders hoort dan wat jij zegt. Zo is er het woord ‘toch…?’ Wanneer je je zin afsluit met ‘toch…?’ vraag je om een bevestiging dat je het goed hebt (gedaan) te krijgen.
Echter door de bevestiging te vragen, maak je een onzekere indruk. Terwijl wanneer je dit woord aan het einde van de zin weglaat niemand jou onzeker vindt. Sterker nog, zou de ander je een bevestiging geven dan hoor je dat zelfs niet.

Laatst zei iemand tegen me: ‘Wanneer ik iets ga doen, zeg ik meestal het woord ‘even’ erbij. En ze gaf als voorbeeld: ik ga even de was ophangen, of: ik ga even eten koken. Ik ga even het huis een goede beurt geven,’
Wanneer je gedurende de dag het woord ‘even’ vaak in jezelf gebruikt, heb je kans dat je op het einde van de dag denkt: ik heb vandaag eigenlijk niks gedaan.

Het woord ‘even’ geeft aan dat het geen moeite kost. Ofwel dat het niks voorstelt. Iedere keer dat je dit woord in jezelf gebruikt zeg je tegen jezelf: de dingen die ik doe stellen niets voor.
Zo’n klein stopwoord gebruiken zet zich vast in je onbewuste systeem. Dit of dat doe ik even, en vervolgens heb je het gevoel ik doe niets zinnigs. Terwijl je misschien de hele dag hard hebt gewerkt. Dat kleine woordje haalt je eigen waarde onderuit!

Mag ik je bedanken?

Er wordt door veel mensen de volgende vraag gesteld: ‘Mag ik je bedanken?’ En vervolgens komt er geen vervolg, zoals: ‘Ik dank je hartelijk voor…’ Nee, de ander gaat verder met zijn verhaal, zonder te bedanken! De ander voelt niet dat hij of zij bedankt is geworden. Mocht je je zelf hierop betrappen, zeg dan alsnog: hartelijk bedankt, of: dank je.

Weet je dat het zelfs arrogant is om te zeggen: mag ik je bedanken? Waarom? Wanneer je iemand dankbaar bent, dan ben je – door wat de ander voor je heeft gedaan – afhankelijk geweest van de ander. Zo kan het zijn dat sommige mensen geen complimenten of een ‘dankjewel’ kunnen ontvangen. Ze hebben moeite met ontvangen, ofwel met afhankelijk zijn van iemand.

Zo ook met: ‘Mag ik je een vraag stellen?’ Waar meestal meteen er achteraan de vraag komt die men wilde stellen. Om mensen bewust te maken hoe irritant dat kan overkomen, zeg ik ‘Nee’. Waarop men verbaasd kijkt. Men reactie daarop is: ‘Je hebt al een vraag gesteld.’

Woorden betekenen niet voor iedereen hetzelfde

Een keer vroeg ik tijdens Satsang: ‘Waar denk je aan bij het woord: Maya’s?’ Ik kreeg de volgende antwoorden: cultuur; wijsheid; oudheid; indianen en vrijheid. Je ziet er zijn diverse meningen over het woord Maya’s. En dat zal altijd zo zijn.
Het kan zelfs zijn dat een woord voor de ander iets positiefs betekent, dat door jou negatief overkomt. Ga dan, in plaats van geïrriteerd, teleurgesteld, boos te zijn of een discussie te starten, vragen: ‘Wat bedoel je daarmee?’

Wanneer mensen nadenken terwijl ze aan het vertellen zijn, dan heb je kans dat ze regelmatig na een halve zin even niets zeggen. Veel mensen hebben dan niet het geduld om te wachten totdat de ander weer verder spreekt. Ze gaan dan de zin afmaken, zoals zij denken dat de ander het had willen zeggen.

Hier kunnen allerlei misverstanden door komen. Irritatie bij de ander, die voelt zich niet serieus genomen. Bovendien kun je iets zeggen dat de persoon helemaal niet in gedachten had. Kortom: doe het niet. Ik denk altijd wanneer iemand elke keer aarzelt en nadenkt over de volgende zin: ‘Dit is voor mij een mooi lesje geduld leren hebben!’

Voorkom discussies, voorkom ruzies

Zo zijn er vele woorden en zinnen die een onderliggende boodschap hebben. Zulke woorden en zinnen kunnen zelfs tot hoogoplopende ruzies leiden. Weet je dat ruzies in de familie, of in relaties juist hierdoor komen?!?
Het zorgt voor onbegrip tussen elkaar, irritaties, etc. Welke niet nodig zijn, als men ‘achter’ de woorden zou luisteren. Of nog beter wanneer je concrete zinnen zegt.

Tip: ga de komende tijd naar jezelf luisteren om te ontdekken welk stopwoord jij vaak gebruikt. En als je dat hebt ontdekt, hoe zou de communicatie met de ander verlopen wanneer je dat niet meer gebruikt?
Ik hoor het graag van je!

Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!