Vrouw en Moeder zijn
Nieuwsbrief ontvangen?
Daisha de Wijs
10/05/2018
Gemiddelde leestijd: 8 minuten
Mag ik je wat vragen?
Ik wil minder afhankelijk worden van Facebook om mijn lezers te bereiken. Als je je
aanmeldt voor mijn nieuwsbrief, dan ontvang je wekelijks als eerste mijn nieuwste artikel.
Klik hier om je aan te melden
Vrouw en Moeder zijn, ofwel moeder-de-vrouw zoals wel eens wordt gezegd (terwijl je nooit zegt vader-de-man!!!), is niet per definitie een vrouw die kinderen heeft gebaard. Je kunt ook moeder zijn terwijl je geen kinderen hebt. Het vrouw en moeder zijn is geen eenvoudige taak, maar wel erg belangrijk!
Iedereen heeft een moeder, want zonder moeder was er geen jij!
De helft van jouw genen zijn van haar!
Een keer per jaar is er de viering van de Internationale Vrouwendag. Deze werd in 1912 voor het eerst in Nederland gevierd. Vanaf 1917 is er een vaste datum voor deze dag en wel op 8 maart. Het doel van Internationale Vrouwendag is aandacht te geven aan vrouwenthema’s zoals economische zelfstandigheid, huiselijk geweld en andere aandachtspunten op het gebied van emancipatie en participatie.
Gelijkheid voor mannen en vrouwen?
Er is in die ruim honderd jaar heel wat gerealiseerd voor de vrouw, en ook weer niet. Want het is nog steeds nodig om deze dag aandacht te geven. Nog steeds zijn de mannen en vrouwen niet overal gelijkwaardig, ook in Nederland niet. Het salarisverschil voor hetzelfde werk is volgens de loonwijzer bijna 20% en dat zelfs in de hele EU. Het zou niet zo mogen zijn dat een vrouw in dezelfde functie als een man bij dezelfde werkgever minder betaald krijgt.
Het is zelfs bij de wet verboden, en toch gebeurt het. In de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens is vastgesteld dat mannen en vrouwen dezelfde rechten hebben. In de praktijk blijkt een dergelijke verklaring nog steeds niet te werken. Terwijl gelijkheid tussen mannen en vrouwen juist nodig is, omdat het bijdraagt aan een vreedzame wereld. Helaas zijn vrouwen en meisjes nog steeds achtergesteld ten opzichte van jongens en mannen.
Ondanks alles is er toch al heel wat verbeterd ten opzichte van honderd jaar geleden. Als je nagaat hoe kort honderd jaar is ten opzichte van bijna twintig eeuwen ongelijkheid. In 1917 kregen de vrouwen pas voor het eerst stemrecht! Konden ze al meteen naar de stembus? Nee, dat was pas twee jaar later in 1919, toen mochten ze pas echt stemmen.
Op seks gebied veranderde veel
Voor het strijden van gelijkwaardigheid op seksueel gebied moesten we nog wachten tot 1946. De NVSH, die in dat jaar werd opgericht, heeft daar veel aan bijgedragen. Net zoals de in 1969 opgerichte Rutgers Stichting, deze is echter per 1 januari 2002 opgehouden te bestaan. De NVSH maakte een bloeitijd door in de jaren 60.
Weet je dat in 1962 pas de pil kwam? In 1971 werd pas de bepaling verandert dat bij het aangaan van het huwelijk de man het hoofd van het gezin werd. En in 1992 werd verkrachting binnen het huwelijk pas strafbaar. Tot die tijd konden mannen de vrouw gewoon verkrachten, zonder strafbaar te zijn!
Vrouwen aan de top!
Er is lang geleden bepaald dat in 2020 er sowieso 40% vrouwen aan de top dienen te zijn. In 2017 was dit nog slechts 2,6% . Ben benieuwd of het in twee jaar lukt om de 40% te halen. Komt het omdat vrouwen geen topfunctie willen? Misschien, vrouwen hebben echter nog steeds meer verantwoordelijkheden dan mannen. Ze worden geacht financieel bij te dragen in het gezin, terwijl de zorg voor de kinderen en het huishouden ook grotendeels op hen rust.
Natuurlijk zijn er tegenwoordig – vaak jonge – gezinnen waar de man meehelpt in de opvoeding van de kinderen en zijn steentje bijdraagt in de huishouding. Maar dit is nog steeds niet vanzelfsprekend. Dus of vrouwen naast al deze verplichtingen ook nog een topfunctie kunnen vervullen is de vraag.
Toch zou het raadzaam zijn om meer vrouwen aan de top van bedrijven, de politiek, etc. te hebben. Waarom is dat nodig? Om de machtsongelijkheid tussen mannen en vrouwen op te heffen, dus liever 50/50 dan het huidige streefgetal 40/60.
Jannet Vaessen vermeldt in de Volkskrant: ‘De politiek laat eenzelfde beeld zien. Het percentage vrouwelijke gemeenteraadsleden ligt voorafgaand aan de verkiezingen op 21 maart (2018) op 28 procent. Een record, maar nog altijd fors lager dan het streefcijfer van 45 procent dat de overheid tot 2010 voor gemeenteraden stelde om zo een gelijkwaardige representatie te stimuleren.
Dit terwijl de lokale politiek steeds belangrijker wordt in sectoren waar bovengemiddeld veel vrouwen actief zijn, zoals de mantel-, jeugd- en thuiszorg. Juist hun stem en expertise is op deze gebieden zeer gewenst. Ook hier worden vaak praktische oorzaken voor het ontbreken van vrouwen genoemd. Vergaderingen en overleggen op gezinsonvriendelijke tijdstippen maken het voor vrouwen lastig om het werk als raadslid met zorgtaken te combineren. Zoiets is makkelijk te verhelpen toch?
Tijd om de vinger op de zere plek te leggen. Om onszelf en elkaar niet meer voor de gek te houden met onzinnige praktische bezwaren. Wat weerhoudt ons er nou van om tot een gelijkwaardiger representatie te komen in besluitvormende posities? Daarvoor moeten we de onbewuste mechanismen die erachter schuilgaan herkennen en aanpakken. Hersenmechanismen die we allemaal hebben en zullen herkennen. Want hoe fijn is het niet om samen te werken met mensen met wie je ‘wat hebt’, met wie je ‘een klik’ voelt. Denk maar aan sollicitatiegesprekken of andere situaties waarin je elkaar wederzijds beoordeelt. Je hersenen gaan onbewust op zoek naar iets wat op jou lijkt, iets waar jij je in kunt vinden, en zetten iemand die niet op jou lijkt in een paar microseconden weg als ‘de ander’. En dat voelt minder veilig, minder vertrouwd.’
Nou worden de mannen gelukkig wel steeds ‘vrouwelijker’. Daar zijn allerlei theorieën voor, zoals: we leven in een hogere frequentie, dat komt omdat moeders lang de pil hebben geslikt, enz. De oudere mannen gaan echter niet mee in het vrouwelijker zijn. Mannen van rond de veertig en jonger zijn wel meer gewend aan gedeelde taken, zoals stofzuigen, afwassen enz. Mijn zoon van 43 en zijn vriendenkring vinden het gewoon om het opvoeden van de kinderen gezamenlijk te doen.
Een moderne vrouw in een tijd dat het niet gewoon was
Gelukkig was mijn Oma – in 1900 geboren, nog ver voordat de eerste Internationale Vrouwendag was – een vrouw die gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen erg belangrijk vond. Zij ging elke zondag naar de kerk, maar als de kinderen dat niet wilden, werden ze niet gedwongen. Met achttien kinderen zijn er heel wat taken te doen in de huishouding. Deze werden keurig verdeeld tussen zowel de jongens als de meisjes. Zij had al in de jaren twintig van de vorige eeuw een bord waarop de gezinstaken vermeld stonden. Daar onder kwamen op briefjes de namen van iedereen. Waarom op briefjes? Omdat ze op die manier elke week de briefjes onder andere taken kon prikken. Zo kreeg iedereen elke week een andere taak te doen.
Mijn moeder die van kind af aan een vreselijke hekel aan huishoudelijke taken had, zorgde er dan voor dat ze als eerste uit school kwam. Boodschappen doen vond ze geweldig en zo wisselde ze haar briefje met degene die voor boodschappen op de lijst stond. De ene keer deed mijn Oma dan net of ze dat niet had gezien, maar als mijn moeder het te gek maakte kreeg ze een reprimande en werden de briefjes weer gewisseld.
Mijn Opa deed elke week de was. Zo kon hij bijhouden of de meisjes op tijd ongesteld werden. Vroeger had men daar nog doeken voor die uitgewassen moesten worden. Wanneer hij merkte dat op een bepaald tijdstip de doeken door een dochter niet werden ingeleverd, riep hij deze bij zich. Voor de twaalf dochters bleek dat een enkele keer zeker nodig te zijn.
Hoe mijn Oma en Opa daar mee omgingen vind ik geweldig. De dochter werd dan bij hen geroepen en er werd geverifieerd of ze zwanger kon zijn. Was dat het geval, dan werden ze niet boos. Er werd juist alles aan gedaan om een huis voor het jonge stel te vinden, met z’n allen op te knappen en in te richten. De bruiloft werd meteen gepland, geregeld en een mooi feest van gemaakt. En weet je dat geen van deze stellen ooit zijn gaan scheiden. Hun start was zo goed door wat mijn Oma en Opa allemaal deden. Het wijzen op hoe je in een relatie met elkaar omgaat, de steun die ze bleven geven tijdens het huwelijk. Geen financiële problemen in het begin, ook daar werd voor gezorgd, etc. etc.
Terwijl ze het zeker niet breed hadden, mocht ieder van de achttien kinderen zelf bepalen wat ze wilde worden. Mijn Oma en Opa zorgden er dan voor dat de een kon studeren en de ander meteen een baan kreeg. Of wanneer ze een gezin wilde stichten, dan vond mijn Oma dat wel jammer, maar ook daar werden ze in geholpen om een zo goed mogelijk start te hebben.
Met veertien jaar zorgde ze al voor het gezin
Waarom vond mijn Oma het jammer? Al heel jong, ik geloof dat ze veertien jaar oud was, stierf haar moeder. En ook al was ze niet de oudste, ze nam vrijwillig de taak op zich om voor het gezin te zorgen. Ze had echter liever doorgestudeerd en lerares willen worden. Maar dan kon in haar tijd niet.
Toch deed ze min of meer wat ze had willen worden. Ze was een moeder, zoals men een moeder zou willen hebben. Tegelijkertijd was ze de lerares, altijd was ze je iets aan het leren. Het lag er aan waar je belangstelling naar uitging. Wilde je meer over de wereld weten, ze las elke dag de krant en kon je daar veel over vertellen. Wilde je toneel spelen, dan was zij de regisseur. Wilde je naaien, koken of andere praktische taken leren, dan was zij degene die je daarbij hielp. Moest je huiswerk maken, dan overhoorde ze je. Had je emotionele problemen, dan was zij de therapeut, etc., etc. En voor mijn Opa was ze de meest geweldige vrouw, zijn geliefde, zijn minnares.
De liefde tussen mijn Oma en Opa straalde er dan ook vanaf. Wanneer je met zo’n voorbeeld wordt opgevoed, dan kan het toch niet anders dan dat je daar voor jezelf als volwassene in je relatie veel van meekrijgt.
Nog even terugkomend op de gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Ik was elf jaar, tijd om te kiezen hoe straks verder mijn studie te vervolgen. Mijn keuze was de toenmalige Huishoudschool, immers al mijn vriendinnen gingen daar naar toe. Op die leeftijd kies je nog op die manier. Mijn moeder vond het een goed idee, want het studeren voor een meisje was toch zonde. Je ging immers touwen en dan had je meer aan praktische dingen in de huishouding. Gelukkig kwam het hoofd van mijn lagere school daartussen. Hij raadde mijn ouders dringend aan om mij verder te laten studeren. En zo geschiedde… en dat is nog maar zestig jaar geleden.
(Mijn moeder had bij mijn zes jaar jongere zusje al geleerd dat ook voor een meisje een goede studie belangrijk was.)
We hebben de meest belangrijke taak op aarde!
Vrouw en Moeder zijn is een belangrijke taak voor ons vrouwen. We hebben dan ook vele rollen in het leven: poetsvrouw, kokkin, kinderen baren, voedster, nanny, minnares, financieel adviseur, kleuterjuffrouw, lerares, taxichauffeur, verpleegster, adviseur, inkoopster, gastvrouw, interieurverzorgster, secretaresse, planner, de deftige dame zijn bij officiële gelegenheden, etc. etc. En dit zijn alleen nog maar de taken binnenshuis, de vele taken buitenshuis kun je zelf wel bedenken.
Zie je leven als een groot toneelspel, want ook al hebben wij vrouwen het niet gemakkelijk, je kunt het jezelf wel gemakkelijk maken door het leven als een toneelspel te zien. Het fijne van het spel is dat je elke keer een andere rol hebt. Zo word je leven nooit saai, en blijft het uitdagend ofwel één groot avontuur!
Wist je dat ‘moeder’ de overtreffende trap van ‘moe’ is! (grapje)
Een interessant artikel over het vrouw en moeder zijn: https://www.ouders.nl/opinie/vrouwen-moeten-weer-vrouw-worden
Lieve groet,
Daisha
Heb je hier een vraag over? Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Elke week op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.
P.s.: Wil je automatisch op de hoogte blijven? Hier kun je je gratis abonneren op mijn blogupdates.
Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!
Contact
Daisha de Wijs
Wellenbergweg 2
7383 RX Voorst gem. Voorst
KvK 71678212
BTW nr. NL858806940B01
© 2020 Daisha de Wijs - All Right Reserved | Webdesign en realisatie door De Grinthorst
Ontvang nieuwe artikelen per email
Met mijn wekelijkse blog updates per email mis je nooit meer een artikel