Het is Satsang. Satsang is elke keer een intens en bijzonder samenzijn met mij en Zielsverwanten. Elke maand worden er thema’s besproken die over het leven gaan. Helaas kunnen we sinds de Corona situatie niet meer fysiek bij elkaar komen. Voor die tijd waren er hier in de Wellenberg elke maand 40 tot 50 mensen. Door de 1,5 meter afstand is dat helaas niet mogelijk. Gelukkig kan het wel online. Via ‘Zoom’ zien we elkaar toch nog elke maand.

Trauma’s bij de geboorte

Het thema van de maand is: Ideale Ouders! Ik begin te vertellen: Voordat je wordt geboren leef je negen maanden in de buik van je moeder. Het is daar heerlijk warm, zo rond de 37 graden. Het is wel een beetje donker in de schoot van je moeder, maar het voelt veilig en geborgen. Op een gegeven moment zijn we voldragen en gaan we door een tunnel naar buiten. De BDE-ervaren mensen (Bijna Dood Ervaring) spreken ook altijd van een tunnel. Bij onze geboorte hier op aarde komen we vanuit het donker in het licht. Bij ons overlijden vertelt men dat we eveneens vanuit een donkere tunnel in het licht komen.

Er is echter wel een verschil. Bij onze geboorte moeten we door een nauw kanaal, waardoor we het aardig benauwd kunnen krijgen. Of, zoals ik het had, dat je bijna stikt doordat de navelstreng om je nek zit. Daarbij komen we van de warmte (37 graden) in de kou van hooguit 21 graden.
Bij onze geboorte hebben we dus de eerste teleurstelling van dit aardse leven al te pakken. Bij sommigen is dat al in de baarmoeder begonnen. Bijvoorbeeld doordat de moeder geen tijd en geen aandacht had voor de baby. Of dat de moeder allerlei traumatische ervaringen heeft tijdens de zwangerschap.

Een mens maakt wat mee… !

Toen mijn moeder zwanger was van mijn veertien jaar jongere zus, maakte ze in die negen maanden ontzettend veel mee. Mijn ouders waren net begonnen met de kleine supermarkt die ze hadden te verbouwen naar een drie keer zo grote zaak. Bij deze grote verbouwing zijn tot twee keer toe alle machines en bouwmaterialen gestolen. Doordat er geen geld meer was om nieuwe machines, etc. aan te kopen., kwam alles stil te liggen. Gelukkig was er op een gegeven moment iemand bereid hen financieel te helpen.

Tijdens de zwangerschap van mijn zus stierf plotseling de vader – mijn Opa – van mijn moeder. Hij was nooit ziek, kreeg op zijn werk een hartaanval en overleed op weg naar het ziekenhuis. Mijn moeder en mijn Opa waren erg aan elkaar gehecht. Mijn moeder was door zijn overlijden tijdenlang ‘verdoofd’. Alles ging langs haar heen, de baby in haar buik kreeg nauwelijks aandacht. Er waren in die negen maanden zwangerschap nog een paar gebeurtenissen waar mijn ouders het erg moeilijk mee hadden.

Het begint soms al tijdens de zwangerschap

Zo kun je dus, wanneer je in de buik van je moeder zit, al een verloren en/of eenzaam gevoel hebben. Zelfs een afgewezen gevoel, of het gevoel dat je er niet bij hoort. Geen wonder dat we huilen bij onze geboorte. Maar goed dat we ons op die leeftijd nog niet bewust zijn van de opgelopen trauma’s.
Of… misschien zit het zo diep in ons onbewuste dat de gevolgen er wel al zijn, maar dat we niet bewust weten waardoor het is ontstaan.

Op het moment dat we door de geboortetunnel gaan, kunnen we het wel eens heel erg benauwd krijgen. Wanneer we dan hier op aarde komen zien we het licht, maar worden ook nog eens geconfronteerd met de kou. We hebben negen maanden lang in een warm lichaam geleefd. De kou die bij de geboorte begint kan een grote teleurstelling zijn. Ik kan me dus goed voorstellen dat we bij onze geboorte meteen huilen. Wist je trouwens dat men pas ontdekt heeft dat baby’s ook al in de baarmoeder huilen?!

Huilen = communicatie

Het enige wat je als baby kunt doen als er iets is, is huilen. Het is de enige vorm van communicatie, buiten lichaamstaal, die je als baby hebt. Zodra een baby iets nodig heeft, gebruikt hij het huilen om dat te bereiken. De baby zal net zolang doorgaan met huilen totdat op zijn behoefte wordt gereageerd.

Het zou best zo kunnen zijn dat de baby niet alleen om ‘technische’ redenen huilt. Immers als het hoofdje is geboren duurt het ongeveer 10 tot 20 seconden voordat de ademhaling op gang komt. Bij de bevalling stijgt het koolzuurgehalte in het bloed en de ademhalingsorganen worden geprikkeld om zuurstof binnen te halen. Daardoor gaan baby’s schreeuwen. De ademhaling komt op gang doordat er druk op het hoofdje komt te staan en doordat er minder bloed door de navelstreng stroomt.

Redenen waarom je in dit gezin kwam

Zou het huilen mede komen doordat de baby, na de ervaringen van de zwangerschap en de geboorte, graag terug wil naar het licht waar de baby vandaan kwam. Helemaal vergetend dat je juist deze dag hebt gekozen om geboren te worden, bij deze ouders en in dit speciale geboorteland.
We zijn bij onze ouders gekomen omdat we daarvan kunnen leren. Of hoe het niet moet, of als voorbeeld zijnde hoe het kan.

Er kunnen vele redenen zijn waarom je in je geboortegezin kwam:
* je had nog wat goed te maken met je ouders en/of andere gezinsleden
* in een vorig leven had je elkaar zo lief, dat je dit in het huidige leven wilt voort zetten.
* er zijn problemen blijven liggen die jullie voor altijd opgelost willen hebben
* in een vorig leven ware je ouders je bedienden, en soms zet dat zich voort in het nieuwe leven.
* één of beide ouders hadden in een vorig leven weinig aandacht voor je, en dat kom je nu opeisen.
* wellicht kom je in dit gezin om de leden ervan naar een hoger bewustzijn te brengen. Lees daartoe mijn blog: Het Zwarte Schaap.
* vroeger werden kinderen ‘weggegeven’. Het kind werd naar het klooster gebracht omdat de ouders geen geld hadden om ze te onderhouden. Of er waren andere redenen voor, en kom je nu bij hen om te ervaren hoe het is om samen te leven. Dat kan erg wennen zijn door de onbewuste verwijten die er misschien nog in je bestaan.
* in het Oosten heeft men het over Karma,. Ofwel wanneer je je ouders of andere gezinsleden iets ernstigs hebt aangedaan in een vorig leven, krijg je in dit leven de ervaring hoe dat voelt doordat zij datzelfde of iets vergelijkbaars nu naar jou doen.

Dit zijn slechts enkele redenen waarom jullie bij elkaar zijn gekomen. Kijk eens naar je eigen situatie. Kun jij daaruit halen waarom je in je geboortegezin kwam?

Bestaan dé ideale ouders?

We gaan eens kijken naar De Ideale Ouders.
Vanaf mijn dertiende besefte ik dat ik dé ideale ouders had. Daarvoor voelde ik me vaak in de steek gelaten. Toen ik bijna elf jaar oud was, was ik al zo volgroeid dat mijn lengte daarna altijd hetzelfde is gebleven. Ik kreeg op die leeftijd mijn menstruatie en moest al een bh dragen omdat mijn borsten niet meer zonder konden. Waarschijnlijk doordat men mij op de leeftijd van 16 jaar schatte, kreeg ik door mijn omgeving – dus ook mijn ouders – de verantwoordelijkheden die bij deze leeftijd hoorde.

(Op de foto hiernaast ben ik 15 jaar!)

Bij ruzies moest ik de wijste zijn. De taken die ik kreeg hoorde niet bij een kind. Maar ja, ik zag er eerder uit als tiener dan als kind. Op mijn 12^e hielp ik vanaf de eerste dag van de geboorte van mijn tantes baby mee in de verzorging. In de vakanties had ik de zorg voor de andere kinderen uit ons gezin. Mijn taken bestonden uit het elke dag meehelpen in de zaak van mijn ouders, terwijl ik juist heel graag huiswerk wilde maken, enz., enz.

Ik was de moeder van mijn moeder

Gaandeweg werd ik mij bewust dat ik de moeder van mijn moeder was. Door wat er tijdens de zwangerschap van mijn zus met mijn moeder en beide ouders gebeurde, werd me veel duidelijk. Het verdriet, de onmacht van mijn moeder had een grote impact op me. Vaak zaten we samen ’s nachts te praten over wat er allemaal gebeurde. Mijn moeder vond hier zo’n troost in dat ze wat er gebeurde min of meer aankon.

Door deze gesprekken ging ik mijn moeder begrijpen. Bekeek ik haar met andere ogen. Zo vertelde ze dat ze niet begreep hoe ik dingen vooruit kon zien. Tot die tijd dacht ze dat ik het bedacht, of dat ik het aantrok door het te vertellen. Ze was er bang voor. Vandaar dat ze een paar keer tegen me had gezegd: ‘Vertel het maar niet meer, want als jij het uitspreekt komt het nog uit ook!’

Begrip of gefrustreerd?

Ik zag haar angst en wist, dat je niet altijd alles kunt c.q. hoeft te vertellen wat je ‘ziet’. Zo leerde ik al jong te weten wanneer ik beter mijn mond kon houden.
Mijn moeder sprak meestal met halve zinnen. Zoals bijvoorbeeld: ‘weet je wel, van de dinges van dinges en de dinges van de dinges.’ Hierdoor leerde ik ‘achter’ de woorden te ‘kijken’. Ik leerde haar te begrijpen zonder dat ze de woorden uitsprak. Ofwel ik leerde me af te stemmen op haar Ziel.

Mijn vader was meestal stil, vaak erg in zichzelf. We konden een uur samen zijn en hadden dan een heel gesprek zonder woorden met elkaar. Ik leerde bij mijn vader via gedachtekracht te communiceren. En dat energetisch communiceren, dus zonder woorden te gebruiken, heel doeltreffend kan zijn.

Gelukkig dat ik al jong het waarom van heel veel besefte. Ik had me ook gefrustreerd kunnen voelen, omdat ik al op jonge leeftijd geen kind meer kon zijn door de verantwoordelijkheden die ik kreeg. Of dat ik mijn moeder nooit kon begrijpen, omdat ze altijd maar halve zinnen zei. Ik had me gefrustreerd kunnen voelen bij een vader die als je wat vroeg nooit meteen antwoord gaf. Ik had me bij mijn broers en zussen achtergesteld kunnen voelen, omdat zij wel mochten spelen, etc.

Alles heeft een reden

Mijn leven zou er totaal anders hebben uitgezien wanneer ik niet op tienjarige leeftijd tot een diep besef kwam. Mede door de traumatische ervaring die ik op die leeftijd had, welke ik in mijn boek ‘Stilte, geboren in stilte…’ heb beschreven. Hierdoor werd ik me al jong van veel bewust. Ik ging begrijpen…

We zijn bij deze ouders, broers en zussen gekomen omdat ze je, ieder voor zich, iets specifieks kunnen leren. Iets waarvan jij voordat je naar de aarde kwam zei: ‘Dat is wat ik nodig heb om mezelf naar een hoger bewustzijn te kunnen ontwikkelen. Dat is om mijn kwaliteiten en gaven te gebruiken. Dat heb ik nodig in mijn volwassen leven, of om het na te doen, of juist het tegengestelde te doen.’

Het is heel mooi dat we in dit leven allerlei kennis vergaren, maar het gaat niet om kennis, prestaties of successen. Je Ziel is gekomen om datgene te ontwikkelen wat nog niet of niet voldoende is ontwikkeld. Om innerlijke wijsheid op te bouwen, om tevreden met onszelf te zijn, en om te doorzien waarvoor alles in je leven gebeurt.

Heb jij al ontdekt waarom jij bij je geboorte in dat bepaalde gezin wilde komen?
Heb jij al onderzocht welke redenen er voor jou waren om datgene mee te maken dat je hebt meegemaakt in je jeugd, of als volwassene?

Ik hoor het graag van je!
Lieve groet,
Daisha

P.s: Heb je een vraag, en dat kan over van alles zijn. Stuur deze naar daisha@radiomerlijn.nl Ik beantwoord je vraag in mijn radioprogramma ‘Zielsverwanten’. Tweewekelijks op zaterdag om 20.00 uur te beluisteren via Radio Merlijn ! En daarna nog de hele week bij Uitzending gemist. Vermeld wel je geboortedatum er bij en/of van de betrokkenen plus voornaam. Ik vertel deze niet in de uitzending, dus privacy verzekerd.

Wil je automatisch op de hoogte blijven? In de linker zijkolom van dit artikel (of bovenin het artikel op wanneer je op je mobiel leest) kun je je abonneren op mijn blogupdates. Of ontvang elke week informatie over mijn radioprogramma’s, hier kun je deze gratis nieuwsbrief aanvragen. Daarin staat ook iedere week mijn blog vermeld, dus dat is twee in één!